ഒരു ഈച്ചക്കോപ്പിക്കാരൻ്റെ പ്രാങ്കുകൾ

കഥ

അരുൺകുമാർ പൂക്കോം

പല കഥാമത്സരങ്ങളിലും പങ്കെടുക്കുകയും കഥയെഴുത്തിൽ എവിടെയും എത്താതെ പോയതുമായ വ്യക്തിയായിരുന്നു കെ.എസ്. ഗുഹൻ. എഴുതി അയക്കുന്നവയൊന്നും തന്നെ നിലവാരമില്ലാത്തതിനാൽ എവിടെയും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു വരാറുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒടുവിൽ ഒരു കൈരേഖാശാസ്ത്ര വീഡിയോയിൽ നിന്നാണ് അവന് അതിൻ്റെ കാരണം മനസ്സിലായത്. അവൻ്റെ വലതുകൈയുടെ മോതിരവിരലിന് താഴെ നല്ല തെളിച്ചമുള്ള എഴുത്ത് രേഖയില്ല. നേർത്ത ഒരു രേഖയുണ്ട്. പക്ഷേ ആ രേഖക്ക് അത്ര മാത്രം തെളിമയില്ല. വെറുതെയല്ല അവൻ അയച്ചു കൊടുക്കുന്നതൊന്നും പ്രസിദ്ധീകരിക്കാത്തത്. കഥയെഴുത്ത് മത്സരങ്ങളിൽ പങ്കെടുത്താൽ സമ്മാനങ്ങൾ കിട്ടാത്തതും അതിനാൽ തന്നെ.

അവൻ്റെ അത്തരം സങ്കടങ്ങളിലേക്കാണ് ആമ്പലിൻ്റെ പുസ്തക റിവ്യൂ വീഡിയോകൾ ചെന്നു തൊട്ടത്. ആമ്പൽ അത്തരത്തിൽ വീഡിയോകൾ ചെയ്തു വരുന്ന കാര്യം അവൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ഒരു നാൾ യാദൃശ്ചികമായി അവൻ ആ വിഡിയോകൾ മുഴുവൻ കാണുകയായിരുന്നു. പല എഴുത്തുകാരെയും അവൾ വാനോളം പുകഴ്ത്തുന്നത് അവനെ തെല്ലൊന്നുമല്ല സങ്കടപ്പെടുത്തിയത്. അതിന് മുമ്പേ തന്നെ അവളുടെ അച്ഛൻ ശാർങ്ധരൻ മാഷ് അവനെ തെല്ല് സങ്കടപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അതൊന്നും തന്നെ പുറത്താരും അറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങളല്ല.

അങ്ങനെയിരിക്കെ നാലാം ക്ലാസ് വരെ പഠിച്ചിരുന്ന നാട്ടിലെ സ്കൂളായ എറ്റുവ എൽ.പി സ്ക്കൂൾ ഭാഗത്തേക്ക് ഒരു ദിവസം ഗുഹൻ ചെല്ലുകയുണ്ടായി. അതിന് മുമ്പും അവൻ ഇടക്കൊക്കെ അവിടെ ഒറ്റക്ക് ചെന്നിട്ടുണ്ട്. അത് സ്ക്കൂൾ മുറ്റത്തെ മാവിൽ നിന്നും ഗ്രാഫ്റ്റ് ചെയ്യാനായി സയോൺ ശേഖരിക്കാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു. പരിചയക്കുറവ് കൊണ്ട് ഗ്രാഫ്റ്റിംഗ് ആദ്യമൊക്കെ വിജയിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിനാൽ മാവിൻ്റെ ചെറുകമ്പുകൾക്കായി പലപ്രാവശ്യം സ്ക്കൂളിലേക്ക് അവന് വരേണ്ടി വന്നു.

മാവിൻ്റെ ചുവട്ടിൽ തുമ്പികൾ മണ്ണിലേക്ക് ചിറകറ്റ് പൊഴിഞ്ഞത് പോലെ ഇത്തിൾ കണ്ണി പൂക്കൾ വീണ് കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ മാവിൻ്റെ മുകളിലേക്ക് നോക്കി. മാവ് ഉണങ്ങിപ്പോയേക്കാം എന്ന് തോന്നും വിധം ഇത്തിൾക്കണ്ണികൾ കുറച്ചധികമായിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഒന്നിച്ച് പഠിച്ചവരുള്ള ഗ്രൂപ്പിലോ മറ്റോ ആ കാര്യം എഴുതി മാവിൽ നിന്നും ഇത്തിൾക്കണ്ണികൾ നീക്കാനുള്ള കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യണമെന്ന് അവന് തോന്നി. ആ കാര്യത്തിൽ ഒരു പോസ്റ്റ് എറ്റുവ എൽ പി സ്ക്കൂൾ ഓൾഡ് ബോയ്സ് എന്ന ഗ്രൂപ്പിൽ ഇട്ടെങ്കിലും ഒരു നാല് ലൈക്ക് കിട്ടി എന്നല്ലാതെ മറ്റ് അത്ഭുതങ്ങളൊന്നും സംഭവിക്കുകയുണ്ടായില്ല. പൂർവ്വ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ജോലി ഇത്തിൾക്കണ്ണി പറിക്കലല്ല എന്ന വിധത്തിൽ പോസ്റ്റിന് എതിരായി വന്ന ഒരു കമൻ്റിൽ നാട്ടിലെ പരിചയക്കാരായ ആറു പേർ ലൈക്ക് അടിച്ചിട്ടുമുണ്ടായിരുന്നു. അതോടെ അവന് സ്ക്കൂൾ മുറ്റത്തെ മാവിലെ ഇത്തിൾക്കണ്ണി നീക്കുന്നതിൽ താല്പര്യമില്ലാതായി. എഴുതിയിടുന്ന പോസ്റ്റുകൾക്കൊന്നും തന്നെ ലൈക്കുകളും കമൻറുകളും അവന് മനസ് നിറയും വിധം ഒരിക്കലും കിട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

അവൻ സ്ക്കൂൾ മുറ്റത്ത് നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇടവഴിയിലേക്ക് ഇറങ്ങി സ്കൂളും കടന്ന് താഴെ ഭാഗത്തുള്ള ആമ്പൽ പൊയ്കയുടെ ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു ചെല്ലുകയുണ്ടായി. ബൈക്ക് റോഡിൽ ഓരം ചേർത്ത് വെക്കുകയായിരുന്നു. സ്ക്കൂളിലേക്ക് ഇപ്പോഴും റോഡ് വന്നിട്ടില്ല. സ്ക്കൂളിലെത്താൻ റോഡിൽ നിന്നും ഒതുക്കു കല്ലുകൾ ഇറങ്ങി തന്നെ ചെല്ലണം. നാലാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് സ്ക്കൂൾ വിട്ട സമയത്ത് റോഡ് സൈഡിൽ നിന്നും ചില ചെറുപ്പക്കാർ വെറുതെ ഒരു തമാശക്ക് കടിഞ്ഞാൺ പിന്നിലേക്ക് വലിച്ച കുതിരയെ പോലെ പിൻ ചക്രത്തിൽ സൈക്കിളുകൾ ഓടിക്കുന്ന അഭ്യാസം കാണിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഒരു സൈക്കിൾ ഒതുക്കു കല്ലുകൾ ഓടിയിറങ്ങി വന്ന് അവൻ്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ അതിശക്തിയിൽ ഇടിക്കുകയുണ്ടായി. അഭ്യാസം കാണിച്ചിരുന്ന ചെറുപ്പക്കാർ എല്ലാവരും ഓടിയെത്തി വെള്ളം കൊണ്ടൊക്കെ തടവിത്തന്നത് അവന് ഓർമ്മ വന്നു. കൈത്തണ്ടയിലെ നീര് മാറിക്കിട്ടാൻ കുറച്ചേറെ ദിവസങ്ങളെടുത്തു.

ആമ്പൽ പൊയ്കയിൽ പഴയ പോലെ തന്നെ വെള്ളയും ചുവപ്പും നിറങ്ങളിൽ ആമ്പലുകൾ വിടർന്നു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. സ്ക്കൂൾ മുറ്റത്ത് നിന്നും പണ്ട് കൂട്ടുകാർക്കൊപ്പം ആമ്പൽ പൊയ്കയിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കാറുണ്ടായിരുന്നത് അവന് ഓർമ്മ വരികയുണ്ടായി. വീട്ടിലെ ഫോട്ടോ ആൽബത്തിൽ നിന്നും ആ കാലത്തെ ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോയിലുള്ള അവനെയും കൂട്ടുകാരെയും അവൻ ഇടക്കൊക്കെ എടുത്തു നോക്കാറുണ്ട്. അത് നോക്കുമ്പോഴൊക്കെയും ഫോട്ടോഗ്രാഫറെ നോക്കുന്നതിന് പകരം താൻ സ്വന്തം കഴുത്ത് നെഞ്ചോട് കുറുക്കി കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് നെറ്റിയിലെ ഭൂമദ്ധ്യത്തിലേക്ക് നോക്കിയുള്ള നിൽപ് നിന്നു പോയല്ലോ എന്നൊരു ഖേദം അവനെ വന്നു പൊതിയാറുണ്ട്. എങ്കിലും ആ ഫോട്ടോ കാണുമ്പോൾ പഴയ കൂട്ടുകാരെ ഓർമ്മ വരുന്നതിലെ സന്തോഷം ഒന്ന് വേറെ തന്നെയായിരുന്നു. ഒന്നിച്ച് എന്തുമാത്രം കളികൾ കളിച്ചവരാണവരൊക്കെ തന്നെയും. ജീവിതത്തിൽ ഓർമ്മകൾ കൊണ്ടല്ലാതെ മറ്റ് മാർഗ്ഗങ്ങളാലൊന്നും തന്നെ പിൻമടങ്ങി ചെല്ലാൻ കഴിയില്ലല്ലോ.

ആമ്പലിൻ്റെ അമ്മ പഠിപ്പിക്കുന്ന സ്ക്കൂൾ കുറച്ചു ദൂരെ കൂർത്തഞ്ചേരിയിലായിരുന്നു. കൂർത്തഞ്ചേരി ഏറ്റുവയിൽ നിന്നും പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്തേക്കായിരുന്നു. കനാൽ റോഡ് വഴി ഒരു പാട് ദൂരമുണ്ട്. അമ്മയുടെ സ്ക്കൂളിലേക്ക് ദൂരമുള്ളതിനാൽ തന്നെ സ്ക്കൂളിനോട് ചേർന്ന് തന്നെയുണ്ടായിരുന്ന എറ്റുവയിലെ അംഗനവാടിയിലായിരുന്നു ആമ്പൽ വന്ന് ചേർന്നത്. അവൾ വന്ന് ചേരുമ്പോൾ അവൻ സ്ക്കൂളിൽ നാലാം ക്ലാസിലാണ്. അവൾ ആദ്യമായി സ്ക്കൂളിൽ വന്ന ദിവസം ഒന്നിച്ച് പഠിക്കുന്ന ചില കുട്ടികളൊക്കെ വന്ന് അവനോട് ചോദിച്ചു.

-ശാർങരൻ മാഷുടെ മോളുടെ പേരെന്താന്നറിയോ?

അവൻ ഇല്ലെന്ന് തല കുലുക്കിയപ്പോൾ അവർ പറഞ്ഞു.

– ആമ്പൽ ന്നാ. ആമ്പൽ.

മകൾക്ക് ഇരുപത്തെട്ടാം നാളിൽ എന്ത് പേരിടും എന്ന് ചിന്തിക്കുന്ന കാലം സ്ക്കൂളിൽ നിന്നും നോക്കിയാൽ കാണുന്ന ആമ്പൽ പൊയ്ക ശാർങ്ധരൻ മാഷെ ഒരു പക്ഷേ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. ആമ്പൽ. നല്ല പേര്. അവിടെ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് തന്നെ അവനത് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. സ്ക്കൂളിലെ മറ്റ് പെൺകുട്ടികളുടെ പേരിൽ നിന്നൊക്കെ ആ പേരിനൊരു മാറ്റമുണ്ടായിരുന്നു. പേരിൻ്റെ ഭംഗി കൊണ്ടും അവന് അവളോട് ആ കാലം തെല്ല് കൗതുകം തോന്നുകയുണ്ടായി

രാത്രി ഉറങ്ങാൻ നേരം അമ്മയോട് അവൻ ഒരു ദിവസം തിരക്കി.

– ശാർങരൻ മാഷ്ടെ മോള്ടെ പേരെന്താന്നറിയോ?

അമ്മ ഇല്ലെന്ന് മൂളി.

-ആമ്പൽ ന്നാ.

അതു കേട്ടതും അവൻ്റെ അമ്മ ഭാമിനി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

– അതെന്തായാലും നന്നായി. ശാർങ്ധരൻ മാഷുടെ പേര് ശരിക്ക് പറയാൻ പഠിച്ചിട്ട് ഒരു കുട്ടിയും ആ സ്ക്കൂളിൽ നിന്നും പോകാറില്ല. മാഷുടെ മോളുടെ പേരെങ്കിലും എളുപ്പം പറയാൻ പറ്റുന്നതായല്ലോ.

അമ്മയുടെ ചിരിയിലേക്ക് പഠിക്കുന്ന ഇടത്ത് നിന്നും ചേച്ചി പൂർണ്ണിമയും പങ്കു ചേർന്നു.

ടീച്ചിംഗ് നോട്ടെഴുത്തൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് എത്തിയ രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് ചോദിച്ചു.

– എന്താണവൻ പറയുന്നത്?

അവൻ്റെ അമ്മ പറഞ്ഞു.

– അവൻ്റെ സ്ക്കൂളിൽ ശാർങ്ധരൻ മാഷുടെ മകളുണ്ടത്രെ.

പഠിക്കുന്ന ഇടത്തു നിന്നും ചേച്ചി പൂർണ്ണിമ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

– കുറച്ചു ദിവസായി അവൻ എന്നോടും പറയാൻ തുടങ്ങിയതാ ആമ്പൽ വിശേഷം. ആമ്പൽ ആംഗ്യപ്പാട്ടുപാടുന്നു. ആമ്പൽ ഡാൻസ് കളിക്കുന്നു. ആമ്പൽ കഥ പറയുന്നു. ഈ ചെക്കൻ ആമ്പലും പൊട്ടിച്ച് ഒരീസം വരുംന്നാ തോന്നണത്.

ആമ്പൽ സ്ക്കൂളിൽ വന്നാൽ കളിക്കുന്ന ചില കളികളെ കുറിച്ച് അവൻ ചേച്ചിയോട് പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. അവൾക്ക് ആ കാലം വലിയ വൃത്തത്തിലുള്ള പാളത്തിൽ ഓടി തുടങ്ങിയ ഇടത്തേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചെത്തുന്ന ഒരു തീവണ്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാ കുട്ടികൾക്കും കൗതുകക്കാഴ്ചയായിരുന്നു ആ തീവണ്ടിയോട്ടം എന്നതിനാൽ ഇടക്കൊക്കെ അവൾ സ്ക്കൂളിലേക്ക് ആ കളിപ്പാട്ടം കൊണ്ടു വരുമായിരുന്നു. മറ്റ് അദ്ധ്യാപകരാകട്ടെ ആമ്പലിനെ ക്ലാസുകളിൽ ഇടക്ക് കൊണ്ടുവന്ന് മറ്റു കുട്ടികൾക്ക് മുന്നിൽ നിർത്തിക്കൊണ്ട് പാട്ടൊക്കെ പാടിക്കുമായിരുന്നു. ചെറിയ കുട്ടിയുടേതായ കൊഞ്ചൽ വിട്ടിട്ടില്ലാത്ത ശബ്ദത്തിൽ പാടുന്നതും കഥകൾ പറയുന്നതും ആംഗ്യപാട്ട് അവതരിപ്പിക്കുന്നതുമൊക്കെ കാണാനും മറ്റ് കുട്ടികളെ കാണിക്കാനും വേണ്ടി അവളെ ക്ലാസുകളിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നതായിരുന്നു. ആമ്പലിന് ആ കാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നത് നിറയെ റോസ് പൂക്കളുള്ള നീല നിറമുള്ള കുടയായിരുന്നു. മഴയത്ത് വരുന്നതാകട്ടെ റെയിൻ കോട്ടൊക്കെ ധരിച്ചായിരുന്നു. കുഞ്ഞുടുപ്പൊക്കെയിട്ട് മുയലിൻ്റെ രൂപമുള്ള ബാഗൊക്കെ പുറത്തിട്ട് അവൾ വരുന്നത് കാണുമ്പോൾ അവന് വർണ്ണ ഭംഗിയുള്ള പൂമ്പാറ്റകളെ ഓർമ്മ വരാറുണ്ടായിരുന്നു.

ആമ്പലിൻ്റെ അച്ഛൻ ശാർങ്ധരൻ മാഷ് പോളിസ്റ്റർ മുണ്ടും നിറമുള്ള പോളിസ്റ്റർ ഷർട്ടുമൊക്കെ ധരിച്ചാണ് സ്ക്കൂളിൽ എത്താറുണ്ടായിരുന്നത്. അവൻ്റെ അച്ഛൻ രാമകൃഷ്ണൻ മാഷാകട്ടെ ഖാദിയുടെ മുണ്ടും വെള്ള ഷർട്ടും മാത്രമേ ധരിക്കുമായിരുന്നുള്ളു. രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് നാട്ടിലെ പരിപാടികളിലൊക്കെ പ്രസംഗിക്കുന്ന വ്യക്തിയായിരുന്നു. രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് മെലിഞ്ഞ് നീണ്ടിട്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ശാങ്ധരൻ മാഷ് തടിച്ച പ്രകൃതമായിരുന്നു. അതിനൊത്ത നീളമൊക്കെയേ ഉണ്ടായിരുന്നുമുള്ളു.

രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് പഠിപ്പിക്കുന്ന സ്ക്കൂൾ താവത്താനൂരിലായിരുന്നു. ഗുഹൻ്റെ കൂടെ എറ്റുവയിൽ ഒന്നിച്ച് പഠിച്ചവരൊക്കെ കുറച്ചു കൂടി അടുത്തുള്ള വായന്നൂർ യു.പി.സ്ക്കൂളിലാണ് പോയി ചേർന്നത്. അവനെ നാലാം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് താവത്താനൂർ യു.പി.സ്ക്കൂളിലേക്ക് ഒന്നിച്ച് കൂട്ടുകയായിരുന്നു.
കുറച്ച് ദൂരം താണ്ടിയുള്ള യാത്രയായിരുന്നു താവത്താനൂരിലെ അച്ഛൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന സ്ക്കൂളിലേക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത്. ചില ദിവസങ്ങളിൽ വീടിന് അടുത്തുള്ള കനാൽ റോഡിലൂടെ കിഴക്കോട്ട് കുറച്ചധികം ദൂരം നടന്ന് ചെന്നും അവൻ അക്കാലം സ്ക്കൂളിൽ എത്താറുണ്ടായിരുന്നു. അച്ഛൻ ലീവാകുന്ന ദിവസങ്ങളിലായിരുന്നു അത്തരത്തിൽ സ്ക്കൂളിലേക്ക് നടക്കാറുണ്ടായിരുന്നത്. കനാലിൽ വെള്ളം വരുന്ന സമയങ്ങളിൽ പായലുകൾക്കിടയിൽ നിന്നും കാണുന്ന മീനുകളുടെ കാഴ്ചകൾ നോക്കി നടക്കാൻ രസമായിരുന്നു. പച്ചപ്പായലുകളും ഒഴുക്കിൽ മീനുകളെ പോലെ വാലാട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കും. എങ്ങോട്ടൊക്കെയോ നീന്തി നീന്തി പോകണമെന്ന് അവക്കും ആഗ്രഹമുണ്ടായിരിക്കാം. ഇടക്ക് കൗതുകക്കാഴ്ചയായി വരാലുകളും കനാലിൽ കാണും. അവ ചെകിളകളും വാലുമാട്ടി അവനെ കൊതിപ്പിക്കും. അപൂർവ്വം ചില ദിവസങ്ങളിൽ അവനിൽ പേടി തീർത്തു കൊണ്ട് പാമ്പുകളും കാണും. ബസൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്ന കാലത്ത് അവൻ്റെ അച്ഛനും ആ വഴി നടന്നായിരുന്നു സ്ക്കൂളിലേക്ക് പോയിരുന്നത്. പിന്നീട് മറ്റൊരു വഴി താറിട്ട റോഡ് വന്നു. അതോടെ അതുവഴി ബസുകളും വന്നുചേർന്നു.

എറ്റുവ സ്ക്കൂൾ വിട്ടതിൽ പിന്നെ ഇടക്ക് എപ്പോഴെങ്കിലുമൊക്കെ ശാർങ്ധരൻ മാഷുടെയും അജിത ടീച്ചറുടെയുമൊക്കെ കൂടെ എവിടേക്കെങ്കിലും പോകുന്നതായൊക്കെ കാണാറുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ആമ്പലിനോട് യാതൊന്നും അവൻ ചോദിക്കുകയോ പറയുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിനാൽ എപ്പോഴെങ്കിലും വഴിയിലൊക്കെ വെച്ച് ഒറ്റക്ക് കണ്ടാൽ തന്നെ ആമ്പൽ അവളുടെ വഴിക്കും ഗുഹൻ അവൻ്റെ വഴിക്കും പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു. നാട്ടിലെ അദ്ധ്യാപകരുടെ മക്കൾ ആകയാൽ പരസ്പരം ഇന്നയാളുകളുടെ മക്കളാണ് എന്നൊക്കെ അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും തമ്മിൽ ഒരിക്കലും അവർ പരിചയം കാണിക്കുകയുണ്ടായില്ല.

ജോലി കിട്ടിയതിനെ തുടർന്ന് ഒരിക്കൽ പോലും നേരിൽ സംസാരിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ആമ്പലിനെ കാണാൻ അവൻ തീരുമാനിച്ചു. അവൾ ചെയ്യുന്ന പുസ്തകറിവ്യൂ വീഡിയോകൾ കണ്ടതും അവനെ അതിന് പ്രേരിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. താനൊരു എഴുത്തുകാരനാണ് എന്നൊരു തെറ്റിദ്ധാരണ അവനിൽ എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നതും ആ തീരുമാനത്തിന് പിന്നിൽ ഒരു കാരണമായിരുന്നു. മോതിരവിരലിന് താഴെയുള്ള സൂര്യരേഖക്ക് തെളിമ ഇല്ല എന്നതൊന്നും ആ തെറ്റിദ്ധാരണ മാറാൻ ഇടയാക്കിയിരുന്നില്ല. ആയതിലേക്ക് ഇൻ്റർനെറ്റിൽ നിന്നും പല ഭാഷകളിലുള്ള പ്രെപ്പോസൽ പ്രാങ്കുകൾ കവുങ്ങിൻ തോട്ടത്തിൽ നിന്നും അടക്ക പറിക്കുന്നത് പോലെ ഒന്നിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് മാറി മാറി കയറിക്കൊണ്ട് അവൻ കാണുകയുണ്ടായി. തുടർന്ന് പല മട്ടിലുള്ള പ്രാങ്ക് വീഡിയോകൾ കണ്ട് അവന് പ്രാങ്കുകളോട് ഏറെ കമ്പവുമുണ്ടായി. ചില പ്രാങ്ക് വീഡിയോകൾ കണ്ട് നന്നായി ബോധിച്ച് സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്യുകയും ബെൽ ഐക്കൺ എനേബിൾ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ആമ്പലിനെ കാണാൻ തീരുമാനിച്ചതിൻ്റെ തലേന്ന് പരീക്ഷക്ക് പോകും മുമ്പ് സ്ക്കൂൾ കുട്ടികൾ പഠിച്ച് ഉറപ്പിക്കും പോലെ പിഴവുകൾ പറ്റാതിരിക്കാനായി കണ്ട പ്രാങ്കുകളിൽ ചിലത് അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും കാണുകയുമുണ്ടായി.

പിറ്റേ ദിവസം അവൾ കോളേജിലേക്കുള്ള ബസ് കാത്തു നിൽക്കുന്ന ഓമശ്ശേരി പഴയ ബസ് സ്റ്റാൻ്റ് ഭാഗത്ത് തെല്ല് നേരത്തെ അവൻ എത്തുകയും അവളും ഉറ്റ കൂട്ടുകാരിയും നാട്ടിൽ നിന്നുമുള്ള ബസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു വരുന്നതായി കണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് നടന്നു ചെന്ന് ബി.എസ്.എൻ.എൽ – ലേക്കുള്ള വഴി അറിയാമായിരുന്നിട്ടും ആ വഴി ചോദിക്കുകയുണ്ടായി. അവൾ വഴി പറഞ്ഞു കൊടുത്തപ്പോൾ താങ്ക് യു ആൻ്റി എന്ന് അവൻ മറുപടി നൽകി. അവൻ പറഞ്ഞ ആൻറി എന്ന വാക്കിനെ ചോദ്യഭാവത്തോടെ വീണ്ടും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളും കൂട്ടുകാരിയും ഒരു ആശ്ചര്യ ചിഹ്നം അവനിലേക്ക് എടുത്തെറിഞ്ഞു. പിന്നീടൊരു നാൾ അവൾ വയലിൻ പഠിക്കാൻ പോകുന്ന ചേനുമ്പൊയിൽ നാദം മ്യൂസിക് സ്ക്കൂളിലേക്കുള്ള കട്ട് റോഡിലൂടെ അവൾ ഒറ്റക്ക് നടന്നു വരുന്നത് കണ്ട് അവൾക്ക് നേരെ നടന്ന് ചെന്ന് അവൾ കാണാത്ത കയർ തടഞ്ഞെന്നോണം വീഴാൻ പോകുകയും തുടർന്ന് ബാലൻസ് ശരിയാക്കി എതിരെ നടന്നു പോകുകയും ചെയ്തു. അവൾ കുറച്ചു നേരം എന്താണ് വഴിയിൽ തടസ്സം എന്ന് ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കുകയും ഒന്നുമില്ലെന്ന് കണ്ട് അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുകയും ചെയ്തു. അവൻ അതേ സമയം തന്നെ അവളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി അതി മനോഹരമായ ഒരു ചിരി സമ്മാനിച്ചു. ആ ചിരി ചിരിക്കുന്നത് എങ്ങനെ എന്ന് അവൻ വീട്ടിലെ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ ഏറെ ദിവസങ്ങൾ പരിശീലിക്കുകയുണ്ടായി. കൂട്ടുകാരികൾക്കൊപ്പം ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ഇടത്തേക്ക് ചെന്ന് അവൾ കഴിക്കുന്ന ചായക്കടികൾ അവൻ മറ്റൊരു ദിവസം എടുത്ത് കഴിച്ചു. അവൾ എന്തോന്നിത് എന്നും പറഞ്ഞ് പ്ലെയ്റ്റ് ദൂരേക്ക് പിടിച്ചു. പ്ലെയ്റ്റ് മാറ്റിപ്പിടിക്കുമ്പോഴൊക്കെയും പലവിധത്തിൽ ചുറ്റിക്കറങ്ങി അവളുടെ ചായക്കടികൾ അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും എടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. എന്തോന്നിത്, ലവലേശം മാനേഴ്സില്ലേ എന്ന് അവളുടെ കൂട്ടുകാരികൾ അവനോട് സ്വാഭാവികമായും ചോദിക്കുകയുണ്ടായി. സഹികെട്ട് ദേഷ്യം പിടിച്ച അവളുടെ കൂട്ടുകാരികളോട് ആരുമറിയാതെ പലയിടങ്ങളിൽ നിന്നും മൊബൈൽ ഫോണിൽ വീഡിയോ പിടിച്ചിരുന്ന കൂട്ടുകാരെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് പ്രാങ്ക് ഷോയാണ്, കാശ് ഞങ്ങൾ കൊടുത്തോളാം എന്ന് അവൻ പറയുകയുണ്ടായി. അതോടെ അവളുടെ കൂട്ടുകാരികളുടെ കട്ടക്കലിപ്പിനെ അടക്കാനും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ക്യാമറയിലേക്ക് നോക്കി കൈകൾ കൊണ്ട് ഒരു ഹായ് പറയിപ്പിക്കാനും അവന് കഴിഞ്ഞു. കൂട്ടുകാരികളെല്ലാം ഹായ് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവൾ മാത്രം ഹായ് പറയാതെ കാഴ്ചകൾ കണ്ടു കൊണ്ടിരുന്നു. കൂട്ടുകാരികൾക്ക് ഒപ്പം ഭക്ഷണം കഴിച്ച് തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോൾ അവളുടെ ഉറ്റ കൂട്ടുകാരി അവളോട് സ്വകാര്യം തിരക്കി.

– അന്നൊരിക്കൽ ബസ് കാത്തുനിൽക്കുമ്പോൾ താങ്ക് യു, ആൻ്റി പറഞ്ഞ കക്ഷിയല്ലേ അത്?

അവൻ്റെ വകയിൽ കിട്ടിയ മൂന്നാമത്തെ പ്രാങ്കാണെന്ന് അവൾ ഉറ്റ കൂട്ടുകാരിയോട് തിരിച്ചും സ്വകാര്യം പറയുകയുണ്ടായി. പ്രാങ്ക് വീഡിയോകൾ കാണാറുണ്ടായിരുന്ന ആ കൂട്ടുകാരി മറ്റുള്ള കൂട്ടുകാരികൾ കേൾക്കാതെ അവളോട് അടക്കം പറഞ്ഞു.

– എങ്കിൽ അതിയാൻ കാട്ടണത് പ്രാങ്കൊന്നുമല്ല. പുറത്തിറങ്ങി കളിക്കുന്ന പ്രാങ്കൻമാർ പൊതുവേ ഡീസൻറാണ്. കൂട്ടത്തിൽ ഈവ്’ ടീസിംഗ് പോലെ ആളുകളെ വെറുപ്പിക്കുന്നവരുമുണ്ട്. എങ്കിലും നല്ല രീതിയിൽ പ്രാങ്ക് ചെയ്യുന്നവർ പൊതുവേ നല്ലവരാണ്. ഇതിപ്പോൾ മൂന്നാമത്തേത് ഒക്കെ ആണെങ്കിൽ ആ പരുന്തിൻ്റേത് ചുമ്മാതുള്ള വട്ടം കറങ്ങി കളിയല്ല. കൃത്യമായ നോട്ടമുണ്ട്. പ്രാങ്കൻമാർ ഒരാൾക്കിട്ട് വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രാങ്ക് ചെയ്യില്ല. അതിയാൻ്റെത് പ്രാങ്കല്ല തന്നെ. മറ്റെന്തോ പ്രാന്താണ്‌.

ഏറെ നാളുകൾ കഴിയാതെ തന്നെ കോളേജിന് അടുത്തുള്ള ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ അവൾ ഒറ്റക്കിരുന്ന് ഫോൺ ചെയ്യുമ്പോൾ അടുത്ത് ചെന്ന് അവൾ ഫോണിൽ പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾക്ക് അവൻ മൊബൈൽ ഫോൺ ചെവിയിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് മറുപടി പറയാൻ തുടങ്ങി. അന്ന് ഫോൺ ചെവിയിൽ നിന്നും മാറ്റി അവൾ അവനോട് ചോദിച്ചു.

– ഞാൻ ഫോണിൽ പറയുന്നതിന് മറുപടി പറയാൻ വന്നതാകും, അല്ലേ?

അവൻ അവളെയൊന്ന് നോക്കിയതിന് ശേഷം തല തിരിച്ച് ഫോണിലേക്ക് തന്നെ പറഞ്ഞു.

– അതിനെന്താ മറുപടി വേഗം തന്നെ തരാലോ. മറുപടിയെ പറ്റിയൊന്നും ഒരു ബേജാറും കൊണ്ടു നടക്കണ്ട. എപ്പം മറുപടി കിട്ടി എന്ന് ചോദിച്ചാ മാത്രം മതി. അപ്പം മറുപടി റെഡിയായിരിക്കും.

അത് കേട്ടതും അവൾ അവനോട് പറഞ്ഞു.

– അന്നത്തെ ചായക്കടി പ്രാങ്കോടെ പ്രാങ്ക് ഷോയൊക്കെ ഞാനും കുറച്ചൊക്കെ കണ്ടു മനസ്സിലാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. കാണുന്ന സകല പ്രാങ്കും എടുത്ത് പരീക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ ഗിനിപ്പനിയൊന്നുമല്ല.

അവൻ ഫോണിൽ പറയുന്നത് തുടർന്നു.

– ഗിനിപ്പന്നികളെ വേണമെന്നോ? സ്വന്തമായി കണ്ടുപിടിച്ച മരുന്ന് വല്ലതും കുത്തിവെച്ച് പരീക്ഷിക്കാനായിരിക്കും അല്ലേ? അതിനെന്താ എത്തിച്ചു തരാമല്ലോ? എവിടെ എത്തിക്കണം? സൗകര്യം എവിടെയാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മാത്രം മതി. എത്ര ഗിനിപ്പന്നികൾ വേണം? സംഗതി റെഡിയാക്കിത്തരാം.

അവൾ മൊബൈൽ ഫോണിലെ കോൾ കട്ട് ചെയ്തു. തുടർന്ന് അവൻ്റെ ഫോൺ ചെവിയിൽ നിന്നും കൈ നീട്ടി താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

– ഹലോ, ഹലോ പന്നിക്കച്ചോടം. നിങ്ങള് രാമകൃഷ്ണൻ മാഷുടെ മോനല്ലേ? നിങ്ങളെ ഏറ്റുവ സ്ക്കൂളിൽ അച്ഛൻ പഠിപ്പിച്ചതല്ലേ? എന്തൂട്ടിത് ഈച്ചക്കോപ്പി പ്രാങ്കും കൊണ്ട് ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്?

അവൻ പൊടുന്നനെ മറുപടി നൽകി.

– ഹിറ്റ് സിനിമകളിൽ ചിലതൊക്കെ ഈച്ചക്കോപ്പികളാ. തെലുങ്ക്, മറാത്തി, ബംഗാളി, കൊറിയ, ഇംഗ്ലീഷ് അങ്ങനെ എല്ലാ ഭാഷകളിൽ നിന്നും പലതും എടുത്ത് ഫിറ്റാക്കി സിനിമ ഹിറ്റാക്കും. പെട്ടെന്ന് കാര്യം നടക്കും. നമ്മൾ ത്രില്ലടിച്ച് കണ്ട ചില സിനിമകളൊക്കെ അത്തരത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയതാ. പുതിയ കഥയൊക്കെ ആലോചിച്ച് വരുമ്പോഴേക്കും സമയം ഒരുപാട് പോകില്ലേ? പുതുതായി സിനിമ തീർത്താൽ സാമ്പത്തികമായി വിജയിക്കുമോ എന്ന സംശയവും കാണില്ലേ? അതിനാൽ വേറെ ഭാഷകളിൽ വിജയിച്ച സിനിമകളെ വെച്ച് മറ്റൊരു സിനിമയാക്കുന്നു. അതുപോലെ എനിക്കും തെല്ല് തിരക്കുണ്ട്.

– എന്ത് തിരക്ക്?

– കരിമീൻ കൊക്കൻ തീരും മുമ്പ് കാര്യം നടക്കണം.

– കരിമീൻ കൊക്കനോ? അതെന്താണത്? കരിമീൻ എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. കരിമീൻ കൊക്കൻ എന്താണ്?

– കരിമീൻ കൊക്കൻ എന്നു വെച്ചാൽ കരിമീൻ കൂട്ടത്തിലെ കൊക്ക് നീണ്ട ടൈപ്പാണ്. അതാണ് പേരിലെ ആ കൊക്കൻ. സാധാ കരിമീൻ പോലല്ല. സ്വാദ് കൂടും. കരിമീൻ കൊക്കൻ പൊള്ളിച്ചത് എന്നൊരു വെറൈറ്റി ഐറ്റം തന്നെയുണ്ട്. എന്നാ സ്വാദായിരിക്കുമെന്നോ?

അവൾ അവനോട് തിരക്കി.

– കൂട്ടത്തിൽ മീൻ പിടിക്കാനും പോകുന്നുണ്ടോ?

– ഫിഷിംഗ് എൻ്റെ ഹോബിയാണ്. വീട്ടിൽ അടുത്തിടെ ഒരു ചക്കിപ്പൂച്ച കയറി വന്നിട്ടുണ്ട്. അതിന് മീൻ നിർബന്ധാണ്. വീടുകളിൽ ചക്കിപ്പൂച്ച കയറി വരുന്നത് എന്തിനാണെന്ന് അറിയാമോ? ആ വീട്ടിലെ ആൾക്ക് കല്യാണം റെഡിയാക്കാനാണ്. താങ്കളുടെ വീട്ടിലും ഒരു കണ്ടൻ പൂച്ച എവിടെ നിന്നെന്നില്ലാതെ കയറി വന്നിട്ടുണ്ടാകും.

– ഒരു കണ്ടൻ പൂച്ച എങ്ങാണ്ടുന്നോ കയറി വന്നിട്ടുണ്ട്. സകലതിലും കയറി മീട് കുത്തുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. മറ്റുള്ളവരുടെ പ്ലെയിറ്റിൽ നിന്നും ഓരോന്ന് എടുത്തു കഴിക്കുന്ന അതേ സ്വഭാവം. നിങ്ങൾ പറഞ്ഞു വിട്ടതാണോ?

അതുകേട്ട് അവൻ മുകളിലേക്ക് തലയുയർത്തി നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

– ഏയ് ഞാനല്ല. അതൊക്കെ ഉടേതമ്പുരാൻ്റെ ഓരോരോ തമാശ ഐറ്റംസാണ്. ചേച്ചിയുടെ കല്യാണക്കാലത്ത് വീട്ടിൽ ഒരു കണ്ടൻ പൂച്ച എങ്ങുനിന്നെന്നില്ലാതെ വന്നിരുന്നു. കല്യാണമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞ് അത് എങ്ങാണ്ടോ പോവുകയും ചെയ്തു. കൊണ്ടുവന്ന് വളർത്തുന്ന പൂച്ചകളെ പോലെയല്ല. കയറി വരുന്ന പൂച്ചകൾ വളരെ ഡീസൻറായിരിക്കും. ഒന്നുരണ്ട് തവണ അടുക്കളയിൽ കയറി എന്തെങ്കിലും എടുക്കുന്നത് കാര്യമാക്കണ്ട. ചുമ്മാ ഒരു തമാശക്ക് ചെയ്യുന്നതാകും. വന്നു കയറിയ ആളല്ലേ? അടുക്കളയിൽ കയറി പാത്രത്തിലൊക്കെ മീട് കുത്താൻ ഇട വരുത്താതെ ഭക്ഷണം കൃത്യത്തിന് കൊടുത്താൽ ആ വക പ്രശ്നങ്ങൾ പിന്നിടുണ്ടാകില്ല.

– അന്ധവിശ്വാസിയാണല്ലേ?

– അങ്ങനെ മൊത്തത്തിൽ പറയാൻ പറ്റില്ല. പുരോഗമനാത്മകമായ അന്ധവിശ്വാസം എന്നേ പറയാൻ പറ്റൂ.

അവൾ അതിന് മറുപടി പറയാതെ അവനോട് ചോദിച്ചു.

– പുരോഗമനാത്മകമായ അന്ധവിശ്വാസമോ? അതെന്ത് അന്ധവിശ്വാസം?

– നിരുപദ്രവ സ്വഭാവമുള്ള ടൈപ്പ് അന്ധവിശ്വാസമാണത്. ആർക്കും വലിയ ഉപദ്രവങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടാക്കില്ല. പതിമൂന്നാം നമ്പർ നില ചിലയിടങ്ങളിൽ ഇല്ലെന്ന് കേട്ടിട്ടില്ലേ? ഒരുവിധപ്പെട്ട എല്ലാവരിലും ആ ടൈപ്പ് അന്ധവിശ്വാസമുണ്ട്. അത്തരം കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഇല്ലെങ്കിൽ ജീവിതത്തിന് എന്ത് രസമാണ് ഉണ്ടാകുക?

അവൾ അവനെ നോക്കാതെ കൈകളിൽ പിടിച്ച ഫോണിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

– അതൊക്കെ എന്തേലുമാകട്ടെ. വീട്ടിൽ വന്നു ചോദിച്ചാൽ നാട്ടിൽ ഇറങ്ങിയുള്ള കയർ പൊട്ടിച്ച മട്ടുള്ള പ്രാങ്ക് നിർത്താൻ പറ്റും.

അത്തരത്തിൽ സ്നേഹിക്കാൻ സമ്മതം അവൾ പെട്ടെന്ന് തരുമെന്ന് അവൻ കരുതിയതൊന്നുമല്ല. എന്ത് പറയണമെന്ന് അവന് ആദ്യം യാതൊരു പിടുത്തവും കിട്ടിയില്ല. എങ്കിലും ചെറുതായൊരു ചിരിയൊക്കെ ചിരിച്ച് അവൻ പറഞ്ഞു.

– അത് നടക്കില്ല. കരിമീൻ കൊക്കൻ അപ്പോഴേക്കും തീരും. അതിന് മുമ്പ് കാര്യം നടക്കണം.

അതു കേട്ടതും അവൾ തിരക്കി.

– എന്തൂട്ട് പ്രാങ്കാണീ പറേണത് ?

പ്രാന്ത് എന്നതിന് പകരം പ്രാങ്ക് എന്ന് അവൾ തമാശയായി പറയുകയായിരുന്നു. അവൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് തെല്ലൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

– അതൊക്കെയുണ്ട്. ഞാൻ വന്നു താങ്കളെ ചോദിക്കുകയൊന്നുമില്ല. ഒന്നിച്ച് ഇറങ്ങി പോരണം. എങ്കിൽ മാത്രമേ പറ്റൂ.

അവൾ പൊടുന്നനെ പറഞ്ഞു.

-അതൊന്നും പറ്റില്ല. അച്ഛനത് ബുദ്ധിമുട്ടാകും.

അതുകേട്ടതും തെല്ല് ഇഷ്ടക്കേടൊക്കെ മുഖം കൊണ്ട് കാണിച്ചതിന് ശേഷം അവൻ പറഞ്ഞു.

– അത് പറ്റില്ല. ജാതിയൊക്കെ മാറ്റമാണ്. വീട്ടുകാർ സമ്മതിക്കില്ല. ശാർങ്ധരൻ മാഷ് മാത്രമല്ല ആദർശശാലിയും സർവ്വോപരി സോഷ്യലിസ്റ്റുമൊക്കെയായ രാമകൃഷ്ണൻ മാഷും സമ്മതിക്കില്ല. തടിയോട് അടുക്കുമ്പോൾ വീട്ടിലെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പഠിച്ചുറപ്പിച്ച സോഷ്യലിസം ദൂരത്തേക്ക് മാറ്റി വെക്കാറാണ് പതിവ്. പുറത്താരും അതൊന്നും അറിയാറില്ല എന്നേയുള്ളു. അതുകൊണ്ട് സമ്മതം വാങ്ങാൻ നിൽക്കാതെ ഒന്നിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് കയറി ചെല്ലുന്നതാകും ബുദ്ധി. രജിസ്ട്രാപ്പീസിൽ വരാൻ എത്ര കൂട്ടുകാരെ വേണമെങ്കിലും റെഡിയാക്കാം.

അതും പറഞ്ഞ് അവൻ അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും ഫോൺ പിടിച്ചു വാങ്ങുകയും തുടർന്ന് അതിൻ്റെ ലോക്ക് നീക്കാൻ അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടുകയും ചെയ്തു. തെല്ലും മടി കൂടാതെ ചൂണ്ടുവിരലിനാൽ അവൻ്റെ കൈയിൽ നിൽക്കെ തന്നെ അവൾ സ്ക്രീനിൽ കളം വരച്ചു. അനന്തരം അവൻ അവളുടെ മൊബൈൽ ഫോണിൽ നിന്നും തൻ്റെ നമ്പറിലേക്ക് ഒരു മിസ് കോൾ ചെയ്യുകയും ഫോൺ തിരിച്ചു നൽകുകയും ചെയ്തു.

അതിനിടയിൽ അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു.

– ആമ്പൽ ചെയ്യുന്ന പുസ്തക റിവ്യൂ വീഡിയോസ് കാണാറുണ്ട്. ഞാൻ സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ബെല്ലടിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

അവൾ പറഞ്ഞു.

– ചുമ്മാ ചെയ്യുന്നതാണ്. കാര്യായിട്ടൊന്നുമല്ല

-എങ്കിലും നന്ന്. പഠിക്കുന്നത് മലയാളമാണല്ലേ?

അവൾ പറഞ്ഞു.

-അതെ.

– വീടിൻ്റെ മുകളിലെ മുറിയിൽ നിന്നാണോ വീഡിയോ ചെയ്യുന്നത്?

അവൾ അവനെ വെറുതെയൊന്ന് നോക്കിയതിന് ശേഷം ഒന്നും പറയാതെ ഫോണിലേക്ക് നോട്ടം തിരിച്ചു. അവൻ തുടർന്നു.

– ജാലകത്തിനടുത്ത് തെങ്ങുണ്ടോ? അള്ളിപ്പിടിച്ചിരുന്ന് വീഡിയോ മേക്കിങ്ങ് കാണാനായിരുന്നു.

അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

– തെങ്ങില്ല.

– മറ്റ് മരങ്ങൾ വല്ലതും? മാവ്, പ്ലാവ്, തേക്ക് അങ്ങനെ വല്ലതും?

അവൾ ആ ചോദ്യത്തിൻ്റെ മറുപടി ചിരിയിൽ ഒതുക്കിക്കൊണ്ട്
വാനിറ്റി ബാഗിലേക്ക് ഫോൺ വെക്കാൻ തുടങ്ങി.

അവളോട് അവൻ തിരക്കി.

-പോരുന്നോ നാട്ടിലേക്ക്? ബൈക്കുണ്ട്.

അപ്പോഴേക്കും വന്ന ഒരു ബസിലേക്ക് അതിന് മറുപടി എന്നോളം അവൾ കയറി പോയി.

കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവൾ അവനോട് ഫോണിലൂടെ തിരക്കി.

– ലിങ്കുണ്ടോ?

– ലിങ്കോ? ഏത് ലിങ്ക്?

– പ്രാങ്കുകളുടെ ലിങ്ക്?

– അപ്ലോഡ് ചെയ്തിട്ടില്ല. എനിക്ക് ആമ്പലിന് ഉള്ളത് പോലെ സ്വന്തം വീഡിയോ ചാനലൊന്നുമില്ല. അതുമാത്രമല്ല. ആമ്പലിനെ പ്രാങ്ക് ചെയ്യുന്ന വീഡിയോസ് അപ് ലോഡ് ചെയ്താൽ അച്ഛനും ശാർങ്ധരൻ മാഷുമൊക്കെ എന്ത് കരുതും? നമ്മളെ അറിയുന്ന നാട്ടുകാർക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടെന്ന് വരില്ല.

– അങ്ങനെയുണ്ടോ?

– മാഷുടെ മോൻ ബസിനടിക്കുന്നത് കണ്ടല്ലോ, മാഷുടെ മോൻ തോപ്പും കണ്ടത്തിൽ കബഡി കളിച്ച് മറിയുന്ന കണ്ടല്ലോ, മാഷുടെ മോനുണ്ടേ ചീട്ട് കളിക്കാൻ പോണു എന്നൊക്കെ ഒന്നനങ്ങുമ്പോൾ അച്ഛനെ അറിയിക്കുന്ന നാട്ടുകാരാണ്. മറ്റ് കൂട്ടുകാർക്കൊന്നും ഈയൊരു വിഷയമില്ല. മാഷുടെ മക്കൾക്ക് പുറത്തൊക്കെ മതിപ്പൊക്കെ കിട്ടുന്നുണ്ടാകും. പക്ഷേ അതിൻ്റേതായ ഒരുപാട് നിയന്ത്രണങ്ങളുമുണ്ട്. നമ്മൾ ശീലിച്ച കാര്യങ്ങളും പുറത്ത് നമ്മളെ നിയന്ത്രിക്കും. അതേ അവസ്ഥകൾ ആമ്പലിനും കാണില്ലേ? മാഷന്മാരുടെ മക്കളുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ മാഷന്മാരുടെ മക്കൾക്കല്ലേ അറിയൂ.

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ലെന്ന് കണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

– പ്രാങ്കുകൾ പെട്ടെന്ന് റിസൾട്ട് കിട്ടാൻ വേണ്ടി ചെയ്തതാണ്. അതെൻ്റെ മെയ്ൻ ഐറ്റമൊന്നുമല്ല. കാണുന്ന പ്രാങ്കുകളിൽ കിടിലൻ ഐറ്റംസ് കണ്ടാൽ ലിങ്ക് അയച്ചു തരാം. അതൊക്കെ കണ്ട് തൽക്കാലം അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യണം. പ്രാങ്ക് വീഡിയോയിലെ സ്വന്തം അഭിനയം ഒപ്പം വന്നാൽ മാത്രം കാണിച്ചു തരുന്നതാണ്.

കുറച്ചു ആഴ്ചകൾക്ക് ശേഷം അവൻ്റെ ബൈക്കിൻ്റെ പുറകിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് അവൾ അവൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ലുകയുണ്ടായി. അവളെ കണ്ട് സ്വീകരണമുറിയിൽ രാഷ്ട്രീയ ചാനൽ ചർച്ച കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്ന രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് പൂമുഖത്തേക്ക് റിമോട്ട് കൺട്രോളുമായി വന്ന് തിരക്കി.

– മാഷുടെ മോളെന്താ ഇവൻ്റെ കൂടെ?

അവൾ പൂമുഖത്തേക്ക് കയറി കാലിൽ തൊട്ടപ്പോൾ രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് പിന്നോക്കം മാറി. അപ്പോഴേക്കും അവൻ്റെ അമ്മ ഭാമിനിയും പൂമുഖത്തേക്ക് എത്തി. അവൾ അവൻ്റെ അമ്മയുടെയും കാലിൽ തൊട്ടു. അവളെ പിടിച്ച് എഴുന്നേല്പിച്ച് ഭാമിനി അവനോട് തിരക്കി.

– കോഴിയേയും താറാവിനെയുമൊക്കെ ആരോടും പറയാതെ കൊണ്ടു വരുന്നത് പോലെയാണോടാ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ കൊണ്ടുവരുന്നത്? എന്തോന്നിത്?

രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് പൊടുന്നനെ അകത്തേക്ക് തന്നെ പോയി ടിവിയിലെ ചാനലുകൾ തുടരെത്തുടരെ മാറ്റാൻ തുടങ്ങി. അവനും അവളും അകത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് ടിവിയിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ അവനോട് പറഞ്ഞു.

– മാഷും കൂട്ടരും വന്നാൽ എന്താന്ന്ച്ചാ നീ തന്നെ ആക്കിക്കോണം. എനിക്ക് ഉത്തരം പറയാനൊന്നും പറ്റില്ല. ഞങ്ങള് രണ്ടു പേരും രണ്ട് സംഘടനക്കാരാ. അറിയോ നിനക്ക്?

അവൻ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ അവളെയും കൂട്ടി മുകളിലെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ശാർങ്ധരൻ മാഷും കുറച്ച് സുഹൃത്തുക്കളും അവൻ്റെ വീട്ടിലെത്തി. ശാർങ്ധരൻ മാഷ് മുറ്റത്ത് നിന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

– എന്നാലും മാഷേ എന്നോട് വന്ന് ചോദിച്ചൂടായിരുന്നോ? ഇതെന്ത് പണിയായീ കാണിച്ചത്?

രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് മറുപടി നൽകി.

– അത് തന്നെയാണ് മാഷേ ഞാനും അവരോട് ചോദിച്ചത്. എന്തൂട്ട് പണിയാണീ കാണിച്ചിരിക്കുന്നത്.

മറ്റൊന്നും കാര്യമായി പറയാതെ ശാർങ്ധരൻ മാഷും കൂട്ടുകാരും വന്ന കാറിൽ തന്നെ പൊടുന്നനെ മടങ്ങിപ്പോയി.

അവളുടെ അച്ഛൻ വരുന്നതും പോകുന്നതും മുറിയിലെ ജാലകത്തിലൂടെ നോക്കിക്കണ്ട അവൾ കണ്ണിൽ നിറയെ വെള്ളവുമായി തൊണ്ടയിടറി കൊണ്ട് അവനോട് തിരക്കി.

– എന്തൂട്ടിനായിരുന്നു എൻ്റെ അച്ഛനിട്ട് ഇത്രേം വലിയ പ്രാങ്ക്? അച്ഛൻ എന്ത് സങ്കടായിട്ടാകും പോയിട്ടുണ്ടാകുക എന്നറിയോ?

അവൻ മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ അവളുടെ തോളത്ത് രണ്ടു മൂന്ന് തവണ ആശ്വസിപ്പിക്കും മട്ടിൽ തട്ടി. പിന്നെ ചുറ്റുപാടുകൾക്ക് അയവ് വരുത്താൻ എന്ന വണ്ണം താഴത്തേക്ക് അമ്മയോട് വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.

– അമ്മേ ചായയുണ്ടോ?

അതു കേട്ടതും അവൻ്റെ അമ്മ സ്റ്റെയർകേസിന് അടുത്തേക്ക് വന്ന് മുകളിലേക്ക് തലയുയർത്തിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

– ചായ സ്ട്രോങ്ങാണോ ലൈറ്റാണോ പൊന്നുമക്കളേ?

ആ ചോദ്യത്തിന് നല്ല നീട്ടലുണ്ടായിരുന്നു. അതും കഴിഞ്ഞ് അവൻ്റെ അമ്മ വീണ്ടും മുകളിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

-വരേണ്ടവരൊക്കെ വന്ന് പോയിട്ടുണ്ട്. മട്ടുപ്പാവിൽ നിന്നും രണ്ടാളും ഇറങ്ങി താഴോട്ടൊന്ന് വന്നേരേയ്. ശരിക്കുമങ്ങട് കണ്ടില്ലാർന്ന്. മക്കളെ രണ്ടു പേരെയും നല്ലോണമൊന്ന് കണ്ടോട്ടെ. ഇങ്ങട് വായോ.

രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ് അവൻ്റെ ചേച്ചി പൂർണ്ണിമയും ഭർത്താവ് ഹർഷനും വീട്ടിലെത്തി. അവരെ കണ്ടതും ടി.വി കാണുന്ന ഇടത്ത് നിന്നും രാമകൃഷ്ണൻ മാഷും സെറ്റിയിലെ കുഷ്യനുകൾക്ക് അയലിൽ നിന്നും എടുത്തു കൊണ്ടുവന്ന ഉറകൾ ഇടുകയായിരുന്ന ആമ്പലും എഴുന്നേറ്റു.

പൂർണ്ണിമ രാമകൃഷ്ണൻ മാഷോട് ചോദിച്ചു.

– അല്ലച്ഛാ എന്നോട് പറയാണ്ട് എൻ്റെ വീട്ടിലൊരു കല്യാണം കഴിഞ്ഞെന്നൊക്കെ കേട്ടല്ലോ. നേരാണോ?

ഭാമിനി അകത്തു നിന്നും വരുന്നതിനിടയിൽ അതു കേട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

– നിൻ്റെ നാക്ക് പൊന്നാകട്ടെ. ആ പഴയ ആമ്പലും പൊട്ടിച്ചിട്ടല്ലേ അനിയൻ മൂപ്പര് വന്നേക്കുന്നത്.

അവർ വന്നത് അറിഞ്ഞ് മുകളിൽ നിന്നും ഗുഹനും ഇറങ്ങി വന്നു. അതിനിടയിൽ അത്തരം ചർച്ചയിൽ താൻ വേണ്ടതില്ല എന്ന തോന്നിച്ചയോടെ രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് ഉമ്മറത്തേക്ക് പോയി.

ഗുഹനോട് അളിയൻ ഹർഷൻ തിരക്കി.

– നിനക്ക് എന്നോടൊന്ന് പറയായിരുന്നില്ലേ?

– നേരം കിട്ടീല്ല ഹർഷേട്ടാ. കരിമീൻ കൊക്കൻ തീരും മുമ്പ് ആളെ ഇവിടെ എത്തിക്കണമായിരുന്നു.

അതു കേട്ടതും പൂർണ്ണിമ ചോദിച്ചു.

– നിൻ്റെ കരിമീൻ കൊക്കൻ പൂത്തോ?

– തമാശയാക്കിയപ്പോഴൊക്കെയും എൻ്റെ മാവും ഒരു നാൾ പൂക്കുമെന്ന്‌ ഞാൻ അന്നേ ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ?

അവൻ സ്റ്റോർ റൂമിൽ പോയി പത്തായത്തിൻ്റെ അടപ്പ് ചെറുവിരലിട്ട് തുറന്ന് ചെറിയ കൂട്ടകൾക്ക് അകത്ത് പുല്ലൊക്കെ വെച്ച് സൂക്ഷിച്ച മാങ്ങകൾ കൂട്ടകളോടെ എടുത്തു കൊണ്ടുവന്ന് സ്വീകരണമുറിയിൽ കൊണ്ടുവന്നു വെച്ച് അതിൽ നിന്ന് രണ്ട് പഴുത്ത മാങ്ങകൾ എടുത്ത് മാറി മാറി മണത്തു നോക്കുകയും പിന്നെ അവരെ എല്ലാവരെയും കാണിച്ചു കൊണ്ട് പറയുകയും ചെയ്തു.

– നല്ല കിടുക്കാച്ചി മണം. നിലത്ത് വീഴാതെ സൂക്ഷിച്ച് പറിച്ചു വെച്ചതാണ്. കന്നി കായ്ച്ചതാണ്.

അവൻ ഹർഷനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് തുടർന്നു.

– ഹർഷേട്ടനോട് ചേച്ചി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയില്ല. ഞാൻ സ്വന്തമായി ഗ്രാഫ്റ്റ് ചെയ്തുണ്ടാക്കിയതാണ്. അതിൻ്റെ ഒരു സന്തോഷമുണ്ടല്ലോ. അതൊന്ന് അടിച്ചു പൊളിച്ചു കളയാമെന്ന് കരുതി.

പിന്നെ തെല്ല് ദൂരെ നിന്നു കൊണ്ട് അവരെ നോക്കുകയായിരുന്ന ആമ്പലിനെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

– ഓർമ്മയുണ്ടോ ഇതേതാണെന്ന്?

വീട്ടിൽ നിന്നും ഒളിച്ചോടി പോന്നതിനെ കുറിച്ചൊക്കെയുള്ള കാര്യങ്ങൾ ചോദിച്ചത് കേട്ടതിൻ്റെ തെല്ല് ജാള്യതയോടെ അവൾ ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി.

– ഇതാണ് എറ്റുവ സ്ക്കൂളിൻ്റെ മുറ്റത്ത് നിൽക്കുന്ന കരിമീൻ കൊക്കൻ. പാകമാകട്ടെ എന്ന് കരുതി പറയാതെ വെച്ചതായിരുന്നു. ചേച്ചി വന്നത് നന്നായി. ഗ്രാഫ്റ്റ് ചെയ്യാൻ ചെറിയ മട്ടിൽ ചേച്ചി സഹായിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

പൂർണ്ണിമ തിരക്കി.

– ഗ്രാഫ്റ്റ് ചെയ്തതും മാവ് കായ്ച്ചതുമൊക്കെ ശരി. ഗ്രാഫ്റ്റ് ചെയ്യാൻ നിന്നെ ഞാൻ സഹായിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. പക്ഷേ അതും ആമ്പലും തമ്മിലെന്ത് ബന്ധം?

ആമ്പലിനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

– തുറന്ന് പറയുന്നത് കൊണ്ട് ആമ്പലിന് ഒന്നും തോന്നരുത്. മാവിൻ മേൽ മാങ്ങയായാൽ ശാർങ്ധരൻ മാഷ് കുട്ടികളോട് വീഴുന്ന മാങ്ങ പെറുക്കി മാഷ്ക്ക് കൊടുക്കാൻ പറയും. ഒരു ദിവസം നാല് പഴുത്ത മാങ്ങകൾ ഞാനും മാഷെ ഏൽപ്പിച്ചു. ഒരു പൂള് പോലും എനിക്ക് മാഷ് തന്നില്ല. മറ്റുള്ള കുട്ടികളൊക്കെ മാങ്ങയും പെറുക്കി എവിടേക്കെങ്കിലും ഓടിപ്പോയി മറഞ്ഞിരുന്ന് കഴിക്കും. എനിക്കാണെങ്കിൽ അവരെ മറികടന്ന് ഒരിക്കലും മാങ്ങ കിട്ടാറുമില്ലായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം മാങ്ങ നാലെണ്ണം എങ്ങനെയോ കിട്ടിയതായിരുന്നു. ഞാനതൊക്കെ കൊണ്ടു ചെന്ന് മാഷെ ഏൽപ്പിച്ചു. എന്നിട്ടെന്താ? എനിക്ക് മാങ്ങയുടെ ഒരു പുള് പോലും കിട്ടിയില്ല.

അതു കേട്ടതും അവൻ്റെ അമ്മ ഭാമിനി വലിയൊരു തമാശ കേട്ടതു പോലെ ഉറക്കെ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ചേച്ചി പൂർണ്ണിമയും കൂടെ ചേർന്നു. അവർ ചിരിക്കുന്നത് കേട്ട് രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് ഉമ്മറത്ത് നിന്നും അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു. ആമ്പൽ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് മനസ്സിലാകാത്ത വിധം നിൽപ്പായിരുന്നു.

രാമകൃഷ്ണൻ മാഷെ കണ്ടതും ഭാമിനി പറഞ്ഞു.

– ശാർങ്ധരൻ മാഷ് മാങ്ങയുടെ പൂള് കൊടുക്കാത്തതിനാണത്രെ ഇവൻ മാഷുടെ മോളെയും തട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നേക്കുന്നത്.

അവൻ്റെ ചേച്ചി പൂർണ്ണിമ ആമ്പലിനോട് പറഞ്ഞു.

– എൻ്റെ കൊച്ചേ, നീയല്ലാതെ ഇവൻ്റെ കൂടെ ഇറങ്ങിപ്പോരുമോ? ഇവനാള് മൊത്തം സുയ്പ്പനാ. ഇവനീ മാവ് ഗ്രാഫ്റ്റ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കൊല്ലം കുറച്ചായി. സസ്യ ശാസ്ത്രഞ്ജൻമാർ പോലും ഇത്രേം പരീക്ഷണം ഗ്രാഫ്റ്റിങ്ങിൽ നടത്തിയിട്ടുണ്ടാവില്ല. ചേച്ചി ബോട്ടണിയല്ലേ എന്നും പറഞ്ഞ് മാങ്ങാണ്ടിയും ചെറിയ കമ്പുമൊക്കെ കൊണ്ട് വന്നപ്പോഴൊന്നും സംഗതി പിടികിട്ടിയിരുന്നില്ല. എറ്റുവ സ്ക്കൂളിലെ മാവിനെ ഗ്രാഫ്റ്റ് ചെയ്ത് വീട്ടിലെത്തിച്ചതിന് പിന്നിൽ ഇതായിരുന്നല്ലേ കാര്യം? മാങ്ങാണ്ടിയിലും സിയോണിലുമൊക്കെ മോഷണം ഒതുക്കാമായിരുന്നില്ലേ? എന്തിനെടാ മാഷുടെ മോളെയും മോഷ്ടിച്ചോണ്ട് വന്നത്?

അവൻ്റെ അമ്മയും ചേച്ചിയും തമാശ പറയുന്നത് കേട്ട് ആമ്പലിൻ്റെ മുഖം തെല്ല് വാടുന്നതായി കണ്ട് രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് പെട്ടെന്ന് ഗൗരവത്തോടെ ഇടപെട്ടു.

– അവളുടെ അച്ഛനെ തമാശയാക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നും ഇവിടെ ആർക്കുമില്ല. എല്ലാം തമാശയല്ല. ആവശ്യത്തിന് തമാശ. അതിലപ്പുറം വേണ്ടതില്ല.

അതും പറഞ്ഞ് രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് ആമ്പലിനോട് തിരക്കി.

– ആമ്പലിന് മാങ്ങയിൽ കുരുമുളകും ഉപ്പുമിട്ടാൽ ഇഷ്ടപ്പെടില്ലേ? എനിക്കതാണിഷ്ടം.

പിന്നെ ഹർഷനെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

-ഹർഷന് എങ്ങനെയാണ് വേണ്ടത്?

ഹർഷൻ പറഞ്ഞു.

– എങ്ങനെയായാലും കുഴപ്പമില്ല. അവരവരുടെ ഇഷ്ടത്തിന് എടുക്കാൻ രണ്ട് തരത്തിലും ആയ്ക്കോട്ടെ.

അതു കേട്ടതും മാങ്ങകളുമായി അവൻ്റെ അമ്മയും ചേച്ചിയും അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

രണ്ട് മാങ്ങകൾ ആമ്പലിന് നേരെ നീട്ടി ഗുഹൻ അവളോട് പറഞ്ഞു.

– വെറുതെ നിൽക്കുന്നതെന്തിന്? പോയി അമ്മയുടെയും ചേച്ചിയുടെയും കൂട്ടത്തിൽ ചെന്ന് കരിമീൻ കൊക്കൻ പൊള്ളിച്ചിട്ടു വാ.

ഹർഷൻ അതു കേട്ട് കരിമീൻ കൊക്കൻ പൊള്ളിച്ചതോ എന്നും ചോദിച്ച് ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഹർഷൻ്റെ ചിരിക്കിടയിൽ ആമ്പൽ മാങ്ങകളും വാങ്ങി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. അവനും അവളുടെ പിന്നാലെ പോയി.

രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് ഹർഷനോട് സ്വകാര്യം പറഞ്ഞു.

– കരിമീൻ കൊക്കൻ പൊള്ളിച്ചത് മാത്രമൊന്നുമാകില്ല. മുട്ടിച്ചോപ്പൻ നിർത്തി പൊരിച്ചത്, ബബ്ലൂസ് ഉലർത്തിയത് എല്ലാം കാണും. അവർ തമ്മിൽ സ്നേഹിച്ചതൊന്നുമാകില്ല. അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ ആരെങ്കിലും എന്നെ വിവരമറിയിച്ചേനേ. അവൻ അവളെ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞ് പറ്റിച്ച് ഇറക്കി കൊണ്ടു പോന്നതാകാനേ വഴിയുള്ളു.

ഹർഷൻ അതു കേട്ട് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

– രണ്ടാൾക്കും തമ്മിൽ നല്ല യോജിപ്പൊക്കെയാണല്ലോ കാണുന്നത്. അവർ എന്തേലുമായ്ക്കൊള്ളട്ടെ.

ആമ്പലിനെ വെച്ച് ചെയ്ത വീഡിയോകൾ ഗുഹൻ അവൾക്ക് അതിനോടകം കാണിച്ചു നൽകുകയുണ്ടായി. തങ്ങളുടെ പ്രാങ്കുകളിൽ രസം തോന്നിയതിനാൽ തന്നെ പിന്നീട് ചില ദിവസങ്ങളിൽ അവർ ഇരുവരും കപ്പിൾ വീഡിയോകൾ ചെയ്യാനും തുടങ്ങി. പുസ്തക റിവ്യൂ വീഡിയോകൾ ചെയ്ത് പരിചയമുള്ളതിനാൽ വീഡിയോകൾ അപ്ലോഡ് ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഗുഹന് ആമ്പലാണ് പറഞ്ഞു കൊടുത്തത്.

വാനിറ്റി ബാഗിനകത്ത് എന്താണ്, മേശപ്പുറത്ത് ക്യാമറക്ക് നേരെ കാണും വിധം തുറന്ന് വെച്ച കാർഡ് ബോർഡ് പെട്ടിയിൽ എന്താണ് എന്നൊക്കെയുള്ള തരം ദമ്പതികളിൽ പലരും ചെയ്തു പോരുന്ന വീഡിയോകളായിരുന്നു അവ. ഇടക്ക് ആദ്യം ഒറ്റക്ക് വന്ന് ഇൻട്രോ ചെയ്ത് എടുക്കുന്ന കപ്പിൾ പ്രാങ്കുകളും അവർ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ഐസ് ക്രീമിൽ പ്ലാസ്റ്റിക് കൂറയെ ഇട്ട അവൻ്റെ പ്രാങ്കിന് മോതിരം കിണറ്റിൽ വീണെന്ന് പറഞ്ഞുള്ള പ്രാങ്ക് അവൾ മൂന്നു നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചു കൊടുത്തു. മദ്യപിച്ചെത്തി എന്ന മട്ടിലുള്ള അവൻ്റെ പ്രാങ്കിന് സ്ഥലജലവിഭ്രാന്തി വന്ന് ആകെ കിളി പോയ മട്ടിലുള്ള പ്രാങ്ക് അവൾ ബദലായി ഏറെ നാളുകൾ കഴിയും മുമ്പ് തന്നെ തിരിച്ചു നൽകി. പ്രെഗ്നൻ്റ് ആയ മട്ടിലുള്ള പ്രാങ്ക് വീഡിയോ അവൾ എടുത്തതിൻ്റെ പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് മുതൽ അവളെ തീർത്തും അവഗണിച്ച് ഭാര്യയെ ഇഗ് നോർ ചെയ്യുന്ന പ്രാങ്കും അവൾക്ക് അവൻ തിരിച്ചു നൽകി.

അവർ തമ്മിൽ പ്രാങ്കുകൾ ചെയ്യുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന അടി കലശൽ കണ്ട് രാമകൃഷ്ണൻ മാഷിനും ഭാമിനിക്കും ആദ്യമൊന്നും കാര്യം മനസ്സിലായില്ല. രണ്ടു പേരും കൂടെ കൂടിയിട്ട് കുറച്ചു നാളുകൾ ആകുമ്പോഴേക്കും തമ്മിൽ ബഹളം വെക്കുന്നതെന്ത് എന്ന് ഭാമിനിയെ കൊണ്ട് ചോദിപ്പിച്ചപ്പോൾ അവർ തമ്മിൽ പരസ്പരം പറ്റിക്കും വിധം ചെയ്യുന്ന കപ്പിൾ പ്രാങ്കുകളുടെ ഷൂട്ടിങ്ങിനിടയിൽ ഉണ്ടാകുന്ന ബഹളങ്ങളാണവ എന്ന് അറിഞ്ഞ് രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് സമാധാനപ്പെടുകയായിരുന്നു.

ആമ്പൽ ഒറ്റക്ക് വായിച്ച പുസ്തകങ്ങളുടെ നിരൂപണങ്ങൾ വീഡിയോകളായി അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലെ ഇടവേളകൾ ഗുഹൻ്റെ വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ കുറയുകയാണുണ്ടായത്. രാമകൃഷ്ണൻ മാഷുടെ പുസ്തകശേഖരത്തിൽ അവൾക്ക് വായിക്കാനും നിരൂപണം നടത്താനും പറ്റും വിധം ഒട്ടേറെ പുസ്തകങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ശാർങ്ധരൻ മാഷക്ക് സ്ഥിരമായി വരുത്തുന്ന ഒരു പത്രം വായിക്കും എന്നല്ലാതെ രാമകൃഷ്ണൻ മാഷെ പോലെ പുസ്തകങ്ങൾ ധാരാളം വാങ്ങി വായിക്കുന്ന ശീലമുണ്ടായിരുന്നില്ല ശാർങ്ധരൻ മാഷുടെ താല്പര്യം പശുക്കളെ വളർത്തലും കുരുമുളക് കൃഷിയും പച്ചക്കറി കൃഷിയുമൊക്കെയായിരുന്നു. ഗുഹൻ ആമ്പൽ ചെയ്യുന്ന പുസ്തക നിരൂപണ വീഡിയോകൾക്കെല്ലാം മുടങ്ങാതെ ലൈക്ക് അടിക്കുകയും ചെയ്തു പോന്നു.

ഒരു ദിവസം അവൻ വലതു കൈ മടക്കി പിടിച്ച് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.

– നാരങ്ങ മിഠായിയാണ്. എടുത്തു കൊള്ളു.

അവൾ നാരങ്ങ മിഠായി എടുക്കാൻ വേണ്ടി അവൻ്റെ മടക്കിയ കൈ തുറന്നു നോക്കുന്നതിനിടയിൽ കൈക്കകത്ത് നിന്നും ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് പല്ലി അവളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാടി. അവൾ ആകെ പേടിച്ച് ബഹളം വെച്ച് വസ്ത്രങ്ങളൊക്കെ കൈ കൊണ്ട് കുടഞ്ഞു കൊണ്ട് ഓടിയത് രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് മുറിയിൽ നിന്നും സ്വീകരണ മുറിയിലേക്ക് വരുന്ന ഭാഗത്തേക്കായിരുന്നു. രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് ശബ്ദവും ബഹളവുമൊക്കെ കേട്ട് ആകെ പേടിച്ചു പോയിരുന്നു. രാമകൃഷ്ണൻ മാഷക്ക് അന്ന് നന്നായി ദേഷ്യം പിടിച്ചു. ദേഷ്യം പിടിച്ച് പലതും പറയുന്ന കൂട്ടത്തിൽ മാഷ് ക്ലാസിലെ കുട്ടികൾ കുരുത്തക്കേട് കാണിച്ചാൽ വഴക്ക് പറയുന്ന അതേ രീതിയിൽ ആമ്പലിനോട് ചോദിച്ചു.

– അവൻ പ്രാങ്ക് ചെയ്യുന്നു എന്ന് കരുതി നീ പ്രാങ്കുകൾ തിരിച്ച് ചെയ്യേണ്ട കാര്യമെന്ത്? അവൻ്റെ അമ്മ പാരമ്പര്യത്തിലുള്ളതാണ് പ്രാങ്ക്. ആ വഴിക്ക് അവൻ്റെ രക്തത്തിലുള്ളതുമാണത്. അവൻ്റെ ഇളയമ്മാമനും കൂട്ടർക്കും പണ്ട് തീയേറ്ററിലെ സെക്കൻ്റ് ഷോ വിടുന്ന നേരം പൂന്തോൾ റോഡിൽ തമ്പടിച്ച് കുതിരക്കാല് കാണിക്കുന്ന പ്രാങ്ക് പരിപാടി ഒരു കാലത്തുണ്ടായിരുന്നു. കേട്ടിട്ടുണ്ടോ നീയത്? സിനിമ വിട്ടു വരുന്ന ആളുകൾക്ക് സ്വന്തം കാല് കുതിരക്കാല് പോലെ വരച്ചു വെച്ച് കാണിക്കുന്ന പരിപാടിയാണത്. ഇരുട്ടത്ത് ആ കാഴ്ച കണ്ടാൽ ആരും ആകെ പേടിച്ചു പോകും. ഒരിടത്ത് വെച്ച് കുതിരക്കാല് കണ്ട് ഓടിച്ചെല്ലുമ്പോൾ എന്താ, എന്താ എന്നും ചോദിച്ച് രക്ഷിക്കാൻ എന്ന മട്ടിൽ അടുത്ത ആള് വരും. കുതിരക്കാല്, കുതിരക്കാല് എന്ന് ബേജാറോടെ ഓടി വന്നയാൾ പറയുമ്പോൾ ഈ ടൈപ്പാണോ എന്നും ചോദിച്ച് അയാളും മുണ്ട് തെല്ലുയുയർത്തി അയാളുടെ കുതിരക്കാല് കാണിച്ചു കൊടുക്കും. ഏതോ മറുനാടൻ സിനിമ കണ്ട് തുടങ്ങിയതാണത്രെ. സ്ഥലത്തെ എസ്.ഐ നല്ലണം രണ്ട് വെച്ചു പൊട്ടിച്ചു കൊടുത്തപ്പോഴാണ് അവൻ്റെ ഇളയമ്മാമൻ്റെ പ്രാങ്ക് കളി നിന്നത്. അതു കൊണ്ട് പറയ്വാണ്. പ്രാങ്ക് എന്നും പറഞ്ഞുള്ള ബഹളം ഇതോടെ നിർത്തിക്കോണം.

ഭാമിനി അതുകേട്ട് ഗുഹനോട് ചോദിച്ചു.

– കളിച്ചു കളിച്ച് അമ്മക്കൂട്ടത്തെ പറയിപ്പിച്ചപ്പോൾ സമാധാനമായല്ലോ?

രാമകൃഷ്ണൻ മാഷിൽ നിന്നും വഴക്ക് കേട്ടതോടെ ഗുഹൻ ചെയ്യുന്ന കപ്പിൾ പ്രാങ്കുകളെ ആമ്പൽ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചു നോക്കി. പക്ഷേ അവൻ പറഞ്ഞു.

– അച്ഛൻ ഓൾഡ് ജനറേഷനല്ലേ? കൂടാണ്ട് മാഷുമാണ്. പ്രാങ്ക് മൊത്തം കുരുത്തക്കേടല്ലേ? കുരുത്തക്കേടുണ്ടോ മാഷൻമാർക്ക് പിടിക്ക്ന്ന്? കാര്യാക്കണ്ട. നമ്മള് കപ്പിൾ പ്രാങ്ക് നിർത്തുകയൊന്നും വേണ്ടതില്ല.

ഈച്ചക്കോപ്പി കപ്പിൾപ്രാങ്കുകൾ പരസ്പരം കൈമാറിക്കൊണ്ടിക്കുന്ന വേളകളിൽ തന്നെ അവർ രണ്ടു പേരും ആമ്പിലിൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ലുകയും ഒരു ദിവസം അവിടെ തങ്ങുകയുമുണ്ടായി. ശാർങ് ധരൻ മാഷോട് അവർ വീട്ടിൽ ചെല്ലുന്നതിൽ വിരോധമൊന്നുമില്ലല്ലോ എന്ന് രാമകൃഷ്ണൻ മാഷ് അവരുടെ രണ്ടു പേരുടെയും പൊതു സുഹൃത്തും താവത്താനൂർ യു.പി.സ്ക്കൂളിലെ അറബിക് മാഷുമായ ജമാൽ മാഷെ കൊണ്ട് ചോദിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. ആദ്യമൊക്കെ തെല്ല് പരിഭവവും സങ്കടവുമൊക്കെ ജമാൽ മാഷോട് ശാർങ്ധരൻ മാഷ് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഒടുവിൽ അവർ വന്നുകൊള്ളട്ടെ എന്ന് സമ്മതിക്കുകയായിരുന്നു.

അവളുടെ വീട്ടിൽ ചെന്ന ദിവസം ശാർങ്ധരൻ മാഷോട് ഗുഹൻ വളരെ ഭയഭക്തി ബഹുമാനത്തോടെ പെരുമാറുന്നത് കണ്ട് ആമ്പൽ എന്തതിശയമേ അമ്മായിയപ്പനും മരുമകനും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹം എന്ന് അതിശയം കൂറി. അവന് എന്തൊക്കെയാണ് നൽകേണ്ടത് എന്ന് ശാർങ്ധരൻ മാഷിന് ആശയക്കുഴപ്പം തീരാത്ത മട്ടിൽ കോഴി, താറാവ്, പലതരം മീനുകൾ, രണ്ടു തരം പായസം ഒക്കെയായി തീൻമേശയിൽ വിഭവങ്ങൾ ധാരാളം ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

അന്ന് രാത്രി ആമ്പൽ അവനോട് തിരക്കി.

– കരിമീൻ കൊക്കൻ കിട്ടാത്ത പരാതി തീർന്നില്ലേ?

അവൻ പറഞ്ഞു.

– അത് തീർന്നു. പക്ഷേ മറ്റൊരു പരാതി കൂടിയുണ്ട്. ഈ വീട്ടിൽ എവിടെയെങ്കിലും അത് കാണും. ശാർങ്ധരൻ മാഷുടെ പഴയ ടീച്ചിംഗ് നോട്ടിലോ മേശക്കള്ളിയിലോ എവിടെയെങ്കിലും അതുണ്ടാകാൻ വഴിയുണ്ട്.

അവൾ തിരക്കി.

– അതെന്താണത്?

അവൻ പക്ഷേ അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി നൽകാതെ അവളുടെ ചുരുളൻ മുടിയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്താൻ തുടങ്ങി.

ഒരു രാത്രി അവിടെ തങ്ങി തിരിച്ചു പോരാൻ നേരം അവൻ ശാർങ്ധരൻ മാഷെയും അജിത ടീച്ചറേയും അത്യന്തം സ്നേഹത്തോടെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയുണ്ടായി.

കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ് ഉറങ്ങാൻ ‘നേരം ആമ്പൽ അവനോട് തിരക്കി.

– അതെന്തായിരുന്നു അത്?

അവൻ തിരക്കി.

ഏത്?

– അച്ഛൻ്റെ പഴയ ടീച്ചിംഗ് നോട്ടിലുണ്ടായിരിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞ സാധനം?

– അതോ? അതൊരു ചിത്രമാണ്. നാലാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ കോൺഫിസ്കേഷൻ മെത്തേഡ് ഉപയോഗിച്ച് വാങ്ങി കൊണ്ടുപോയതാണ്.

അതു കേട്ടതും അവൾ തിരക്കി.

– ഏത് ചിത്രം?

– കൈ കൊണ്ട് തിരിക്കുകയും മറിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ചിരിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ചിത്രം. നഖം കൊണ്ട് മാന്തിയാൽ ആ ചിത്രത്തിൽ നിന്നും രസമുള്ളൊരു ശബ്ദം വരുമായിരുന്നു.

– ചിരിക്കുന്ന ചിത്രോ? അതേത് ചിത്രം?

– ആമ്പലന്ന് അംഗനവാടിയിലായിരുന്നു. പലവട്ടം ആ ചിത്രം തിരിച്ചു തരുമോ എന്ന് മാഷോട് ചോദിച്ചു നോക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഇടക്കിടക്ക് ഉള്ള ധൈര്യവും വെച്ച് ചിത്രം തിരിച്ചു തരുമോ എന്ന് സ്ക്കൂളിലെ ഓഫീസ് റൂമിൽ പോയി ചോദിക്കും. അപ്പോഴൊക്കെ കേൾക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ മാഷ് എഴുന്നേറ്റ് പോകും.

– ചുമ്മാ കള്ളം പറയരുത്. അച്ഛനെന്തിനാണ് പെൺകുട്ടി ചിരിക്കുന്ന ചിത്രം? നിങ്ങൾ ക്ലാസിൽ അതും വെച്ച് വല്ല കുരുത്തക്കേടും ഒപ്പിച്ചു കാണും.

– അതെന്തോ ആകട്ടെ. എൻ്റെ മച്ചൂനിച്ചികൾ എനിക്ക് തന്നതായിരുന്നു അത്. എൻ്റെ മച്ചൂനിച്ചികൾ പഴയ ഹിന്ദി സിനിമാ നടികളെ പോലെ സുന്ദരികളാണ്.

– നിങ്ങളുടെ മച്ചൂനിച്ചികൾ സുന്ദരികളാണ്. സമ്മതിച്ചു. ആ ചിത്രത്തിൻ്റെ കാര്യം പറയൂ.

– ആ ചിത്രമോ? ആ ചിത്രം അവരിൽ ആർക്കോ കോളേജിൽ ഒന്നിച്ച് പഠിക്കുന്ന കൂട്ടുകാരികളിൽ ആരോ പുതുവർഷത്തിന് ഗ്രീറ്റിംഗായി അയച്ചു കൊടുത്തതായിരുന്നു. അത് പോസ്റ്റലായി വന്ന ദിവസം അവരുടെ വീട്ടിൽ ചേച്ചിയും ഞാനുമുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ കുട്ടികളെ കുറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് അവിടെ താമസിക്കാൻ കൊണ്ടുവിട്ട സമയമാണ്. ആ ചിത്രം കൈയിൽ നിന്നും താഴെ വെക്കാതെ ഞാൻ തിരിച്ചും മറിച്ചും മാന്തിയുമൊക്കെ കളിക്കുന്നത് കണ്ട് മച്ചൂനിച്ചികൾ ആ ചിത്രം സ്വന്തമായിട്ട് എടുത്തോളാൻ തന്നു. അത് സ്ക്കൂളിൽ കൊണ്ടു ചെല്ലേണ്ടിയിരുന്നില്ല. ആ തേനിച്ച പ്രകാശനും മീത്തലെത്തൊടി ബിനുവും പറ്റിച്ച പണിയാണ്. അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും പിടിച്ചേറ്റി ക്ലാസിലാകെ ബഹളാക്കി. ബുദ്ധിമോശം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ. ചിത്രം പോയി. പിടിച്ചു വാങ്ങി കൊണ്ടുപോയിക്കളഞ്ഞു.

– പോയ ബുദ്ധി പിടിച്ചാൽ കിട്ടില്ലല്ലോ. ചിത്രം പോയെങ്കിൽ പോട്ട്. ഇത്രേം കൊല്ലം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇനിയെന്ത് ചെയ്യാനാണ്?

-. ആ ചിത്രം എനിക്ക് ജീവനോടെ തിരിച്ച് കിട്ടണമായിരുന്നു. അതു കൊണ്ട് നിന്നെ ഞാൻ ഇറക്കിക്കൊണ്ടുപോന്നു.

അവളുടെ അച്ഛനെ പറ്റി ചിത്രം പിടിച്ചു വാങ്ങിക്കളഞ്ഞു എന്നൊക്കെ പറയുന്നതിലെ നീരസം അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ അഭിപ്രായം അവൾ പറയുകയും ചെയ്തു.

– കുട്ടികളിൽ നിന്നും ടീച്ചേഴ്സ് ഓരോന്നൊക്കെ പിടിച്ചു വാങ്ങി വെക്കുകയൊക്കെ ചെയ്തെന്ന് വരും. അതൊന്നും മനസ്സിൽ കൊണ്ടു നടന്ന് പ്രതികാരം വീട്ടേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല. ഒരു ദിവസം മാങ്ങയുടെ കാര്യവും പറഞ്ഞാണ് അച്ഛനെ കളിയാക്കിയത്. എന്തൂട്ടായിരുന്നു ആ മാങ്ങയുടെ പേര്? ആ അത് തന്നെ. കരിമീൻ കൊക്കൻ. മറ്റുള്ളവരെ കളിയാക്കാൻ നാട്ടുമാവിൻ്റെ പേര് വരെ മനസ്സിലാക്കി വെച്ചിട്ടായിരുന്നു പരിപാടി മുഴുവൻ ആസൂത്രണം ചെയ്തത് എന്നത് മറന്നിട്ടൊന്നുമില്ല. പഴയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഓർത്തു വെക്കുന്നത് വലിയ എന്തോ കാര്യമാണെന്നാണ് വിചാരം. കൈയ്യിലിരിപ്പ് ഇമ്മട്ടിലാണെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ കൂടെ പോരില്ലായിരുന്നു.

അവൻ അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനായി പറഞ്ഞു.

– ശാർങ്ധരൻ മാഷെ പറ്റി മോശമായി പറഞ്ഞതൊന്നുമല്ല. ആ ചിത്രം കൊണ്ടുപോയിട്ട് തിരിച്ചു തരാഞ്ഞത് എനിക്ക് തെല്ല് സങ്കടമായി പോയിരുന്നു എന്ന് വെറുതെ പറഞ്ഞതാണ്.

– എൻ്റെ അച്ഛൻ മാത്രമൊന്നുമല്ല അമ്മട്ടിൽ ഓരോ പരിപാടി ഒപ്പിക്കുന്നത്. അപ്പുറത്തെ മുറിയിലെ മരയലമാരയിൽ നിന്നും പൊടിപിടിച്ച ഒരു പുസ്തകം കിട്ടീട്ടുണ്ട്. പ്രൊഫസർ കുഞ്ഞിപ്പക്കിയുടെ ഒരു പുസ്തകം. എത്ര കൊല്ലത്തെ പഴക്കം അതിനുണ്ടെന്ന് കറുകറുത്ത പൊടി കണ്ടാലും മതി. അതൊക്കെ ഞാൻ മൂക്കിൽ തുണിയും കെട്ടി പൊടി തട്ടി വൃത്തിയാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. . അതിൻമേൽ നിങ്ങളുടെ അച്ഛൻ്റെ സ്ക്കൂളിൻ്റെ സീല് രണ്ടു മൂന്നിടത്ത് കാണുന്നുണ്ട്. അതെന്താ ഇത്രേം കാലായിട്ടും രാമേഷ്ണൻ മാഷ് തിരിച്ചു കൊടുക്കാത്തത്?

അവൾ അത്യന്തം ഗൗരവത്തിലാണെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ അവൻ അവളുടെ അടുത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് തെല്ല് കുനിഞ്ഞ് അവളുടെ മുഖത്തോട് മുഖം അടുപ്പിച്ച് അലമാരയിലേക്ക് കൈ ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

– പ്രാങ്കാർന്നു. കണ്ടോ ക്യാമറ. നോക്ക് ക്യാമറ. ഒരു ഹായ് പറയൂ. പ്ലീസ് ഒരു ഹായ് പറയൂ.

പക്ഷേ അവിടെ ക്യാമറയൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവൾ ചിത്രത്തെ കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ച് തുടങ്ങി വെച്ച സംഗതിയിൽ ക്യാമറ നോക്കാൻ പറയാൻ കപ്പിൾ പ്രാങ്ക് വീഡിയോകളുടെ പൊതുസ്വഭാവം വെച്ച് അവന് പറ്റുകയുമില്ല. കോംപ്രമൈസ് ആകാൻ വേണ്ടി ക്യാമറക്കാര്യം പറയുന്നതാണെന്ന് മനസ്സിലായതിനാൽ അവൾ അലമാരയുടെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കുകയും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കൈകൾ കൊണ്ട് ഒരു ഹായ് പറയുകയും ചെയ്തു. കപ്പിൾ പ്രാങ്കുകൾക്കൊടുവിൽ ഹായ് പറയുന്നത് അവൾക്ക് ശീലമായി പോയതിനാൽ ഇല്ലാത്ത ക്യാമറയെ നോക്കി ആ ഹായ് പറയാനും അവൾക്ക് വലിയ പ്രയാസമൊന്നും തോന്നിയില്ല.

ഒരു ദിവസം അവൻ സ്വന്തമായി എഴുതിയ ഒരു കഥ അവൾക്ക് വായിക്കാൻ നൽകി. അവൾ വായിച്ചെന്ന് കണ്ട് അവൻ തിരക്കി.

– എന്താണഭിപ്രായം? ഒരു റിവ്യൂ വീഡിയോ ചെയ്തിടാൻ പറ്റില്ലേ?

– ഏയ് അതൊന്നും പറ്റില്ല. ഇതെന്ത് കഥ? ഒരു തല്ലിപ്പൊളി പണുങ്ങൂസൻ കഥ. അത്ര തന്നെ.

അത് കേട്ടതും അവൻ സ്വന്തം വലതുകൈയുടെ മോതിരവിരലിന് താഴെയുള്ള നേരിയ രേഖയിൽ തള്ള വിരൽ കൊണ്ട് പല പാട് തൊടാൻ തുടങ്ങി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.

– എൻ്റെ എഴുത്ത് രേഖക്ക് തെളിച്ചം പോരാത്തത് കൊണ്ടാകും.

– വീട്ടിൽ പൂച്ച കയറി വരുന്ന കാര്യം പറയുന്ന മട്ട് പുരോഗമനാത്മക അന്ധവിശ്വാസത്തിൽ ആശ്വാസം കൊള്ളാനുള്ള പുറപ്പാടാകും, അല്ലേ? അങ്ങനെയെങ്കിൽ അങ്ങനെ. ആശ്വസിച്ചോളു. ആ കയറി വന്ന കല്യാണ ബ്രോക്കർ പൂച്ചയെ കൊണ്ട് മീൻ മുറിക്കാൻ നേരം ലവലേശം രക്ഷയില്ലാട്ടോ. മനുഷ്യനെ മറിച്ചിടുന്ന ടൈപ്പ് കളിയാണ് അത് കളിക്കുന്നത്. കാലിനുള്ളിലൂടെ തലങ്ങും വിലങ്ങും നടന്നും മുഖമിട്ടുരച്ചും വാലിട്ടൊരസിയും ആളെ വീഴ്ത്താനുള്ള ഫുട്ബോള് കളിയാണ്.

അതും പറഞ്ഞ് അവൾ അവൻ്റെ കൈയിൽ നിന്നും കഥ വീണ്ടും വാങ്ങി മേശപ്പുറത്ത് നിന്നും പേനയെടുത്ത് ഏറ്റവും അടിയിലായി കഥ കഴിഞ്ഞു എന്ന് എഴുതിയതിന് ശേഷം തിരിച്ചു നൽകി. അത് വായിച്ച് അവൻ അവളോട് പേന വാങ്ങി അതിനും താഴെ ശുഭം എന്ന് എഴുതി ചേർത്തു.

അതു കണ്ട് അവൾ തിരക്കി.

– അത് എന്നാത്തിനാ ഒരു ശുഭം?

അവൻ പറഞ്ഞു.

-അഥവാ ഈ കഥ ഏതെങ്കിലുമൊരു വഴിപോക്കൻ ഒരു ബ്ലാക്ക് ആൻറ് വൈറ്റ് സിനിമ ആക്കുകയാണെങ്കിലോ? ഒരു ശുഭം എന്തിരുന്നാലും അവിടെ കിടന്നുകൊള്ളട്ടെ.

ആമ്പലിന് താൻ എഴുതിയ കഥ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ കുറച്ചു നാൾ അവന് സത്യത്തിൽ മനസ്സിൽ തെല്ല് വിഷമമായിരുന്നു. അവൾ ചിലരൊക്കെ എഴുതിയ കഥകൾക്ക് അപാരമായ അഭിപ്രായങ്ങൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വീഡിയോ ഇടുന്നത് അസൂയപ്പെടുത്തിയതിനാലാണ് അവൻ ആ കഥ എഴുതിയത് തന്നെ. അതിനെയാണ് തല്ലിപ്പൊളി എന്ന് പറഞ്ഞു കളഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.

അതിനിടയിൽ അവൻ ഒരു വെബ്സൈറ്റ് തീർക്കുകയും അതിൽ ചില കഥകൾ ചേർക്കുകയും അവൾക്ക് അയച്ചു നൽകുകയും ചെയ്തു. അവൾ ആ കഥകളുടെ ലിങ്കുകൾ താല്പര്യക്കുറവോടെയായിരുന്നു ആദ്യമൊക്കെ കണ്ടത്. അവനാകട്ടെ ആ കഥകൾ വായിക്കാനൊന്നും അവളെ നിർബന്ധിച്ചതുമില്ല. പക്ഷേ വായിച്ചതോടെ അവൾക്ക് ആ കഥകൾ വളരെ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും കൂട്ടുകാരിൽ ചിലർക്ക് അയച്ചു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. പുതിയ ഒരു കഥ വായിച്ച ഒരു രാത്രി അതിഗാഡമായി അവൾ അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ചുംബിക്കുകയുമുണ്ടായി. കഥ വായിച്ച് ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ അവൾ തന്നോട് അത്തരത്തിലൊക്കെ ചെയ്യുമെന്നത് അവന് പുതിയ അറിവായിരുന്നു.

-ഇത്രയും നന്നായി എഴുതുമെന്ന് ഒരിക്കലും കരുതിയില്ല, എങ്ങനെ ഇത്ര പെട്ടെന്ന് നന്നായി എഴുതാൻ പറ്റി?

അവൻ്റെ കിതപ്പുകളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് അവനോട് അവൾ ചോദിക്കുകയുണ്ടായി. അവൻ അവളുടെ വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞ മാറിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കി ഒരു കള്ളച്ചിരി ചിരിച്ചു. തെല്ല് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉറക്കം പിടിച്ചു. അവളും ഉറങ്ങാൻ പോവുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ തൻ്റെ മൊബൈൽ ഫോണിലേക്ക് തുരുതുരാ മെസേജുകൾ വന്നു വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ ചെന്ന് അവ വായിക്കാൻ തുടങ്ങി.

പിറ്റേന്ന് എഴുന്നേറ്റ് നോക്കുമ്പോൾ ആമ്പലിനെ എവിടെയും കാണാഞ്ഞ് അവൻ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും തിരക്കി. അതിനിടയിൽ അവൻ അവളെ ഫോൺ ചെയ്തു നോക്കിയെങ്കിലും ബെല്ലടിക്കുന്നു എന്നല്ലാതെ അവൾ ഫോൺ എടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവളെ അവിടെ എവിടെയും കാണാതെ അവരെല്ലാവരും തന്നെ ആകെ വേവലാതിപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.

അവൻ ബൈക്കെടുത്ത് അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു. അവനെ കണ്ടതും ശാർങ്ധരൻ മാഷും അജിത ടീച്ചറും അവനോട് കയറിയിരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. ആമ്പൽ നന്നേ കാലത്ത് തന്നെ ഒറ്റക്ക് വീട്ടിൽ എത്തിയതിൽ അവർ രണ്ട് പേർക്കും ഏറെ ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. ആമ്പലും അകത്ത് നിന്നും ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നു. അവളെ കണ്ടതും അവൻ ചോദിച്ചു.

– പറഞ്ഞിട്ട് പോന്നൂടായിരുന്നോ നിനക്ക്?

അവൾ പറഞ്ഞു.

– ആരോടും പറഞ്ഞിട്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ ഞാൻ കൂടെ പോന്നത്.

അതു കേട്ടതും അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

– അഥവാ നീ ചെയ്യുന്നത് പ്രാങ്കാണെങ്കിൽ പ്രാങ്ക് നിർത്തിയിട്ട് എൻ്റെ കൂടെ വാ. കോഴി കൂവും മുന്നേയൊക്കെ ആരേലും പ്രാങ്ക് ചെയ്യുമോ?

അവൾ പറഞ്ഞു.

-പ്രാങ്കൊന്നുമല്ല. എവിടെയും ക്യാമറയൊന്നുമില്ല. ഈച്ചക്കോപ്പി പ്രാങ്കുകൾ ചെയ്തും അനുഭവിച്ചും എനിക്ക് മടുത്തു.

അവൻ പറഞ്ഞു.

– ഓ.കെ. പ്രാങ്ക് വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ട. വീട്ടിൽ പറയാതെ പോന്നത് ഒട്ടും ശരിയായില്ല. ചുമ്മാ ഇറങ്ങി പോരാൻ കാരണമായിട്ട് ഒന്നും ഇല്ല താനും.

– ഒന്നും ഇല്ല എന്നത് ഓരോരുത്തർക്ക് സ്വന്തമായി തോന്നുന്ന കാര്യമല്ലേ? ഈ വീട്ടിൽ പറയാതെ ഞാൻ കൂടെ പോന്നിട്ടില്ലേ? അതേ പോലെ ആ വീട്ടിലും പറയാതെ ഞാനിങ്ങ് പോന്നു.

– ശരി. വന്നേ. പ്രാങ്ക് തീർന്നെങ്കിൽ പോകാം.

അവൾ പറഞ്ഞു.

– പ്രാങ്കല്ല ചെയ്യുന്നത്. സത്യമായിട്ടും പ്രാങ്കല്ല. ഇന്നലെ നിങ്ങൾ ഉറങ്ങിയതിൽ പിന്നെ എനിക്ക് വന്ന മെസേജുകളെ പറ്റി സ്ഥലത്തെ പ്രധാന എഴുത്തുകാരന് വല്ല അറിവുമുണ്ടോ? ഏതെങ്കിലും ബ്ലോഗിൽ കയറി ഒരു വാക്കിൽ വെച്ച് ഒരു വലി വലിച്ചാൽ സെലക്റ്റ് ഓളിൽ ആ കഥയെല്ലാം സ്വന്തമാകുമോ? പ്രാങ്ക് കാലത്ത് അർത്ഥമില്ലാത്ത എന്തൊക്കെയോ കാട്ടിക്കൂട്ടുകയാണല്ലോ എന്നൊരു തോന്നിച്ചയുണ്ടായിരുന്നു. ആരൊക്കെയോ ചെയ്ത വീഡിയോകൾ ഈച്ചക്കോപ്പി എടുത്ത് എന്നെ പ്രാങ്ക് ചെയ്തതൊക്കെ ഈവ് ടീസിംഗ് ആണ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് അറിയാഞ്ഞിട്ടൊന്നുമല്ല കൂടെ പോന്നത്. അച്ഛൻ്റെ സുഹൃത്തായ മാഷുടെ മോനാണല്ലോ എന്ന് കരുതിയിട്ടാണ്. പക്ഷേ മരിച്ചു പോയ ചെറുപ്പക്കാരുടെ ബ്ലോഗിൽ കയറി മോഷ്ടിക്കുന്നതൊന്നും പ്രാങ്കായി കാണാൻ പറ്റില്ല. മരിച്ചു പോയവർക്ക് ചോദിക്കാനും പറയാനുമൊന്നും ആരും കാണില്ലെന്ന തോന്നിച്ചയിൽ ചെയ്തതല്ലേ? അതൊക്കെ കണ്ടുപിടിക്കുന്നവരുമുണ്ടെന്ന് കരുതിക്കോളു. മനുഷ്യൻ നാണം കെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ. നോക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ചെയ്യുന്ന പുസ്തക റിവ്യൂ വീഡിയോസിന് താഴെയും രണ്ടുമൂന്ന് കമൻ്റ് വന്നു കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കള്ളന് വെച്ച കഞ്ഞി കള്ളൻ കുടിച്ചോ, ചേച്ചീ, കള്ളൻ പവിത്രേട്ടൻ വീട്ടിലുണ്ടോ, ചേച്ചി എന്നൊക്കെയാണ് കമൻറിൽ എഴുതിയിട്ടിരിക്കുന്നത്. വീഡിയോസൊക്കെ ഡിലീറ്റാക്കി. എൻ്റെ പുസ്തക റിവ്യൂസിൻ്റെ പെട്ടിക്കട പൂട്ടിച്ചപ്പോൾ സമാധാനമായല്ലോ.

അവർ ഇരുവരും എന്താണ് പറയുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാകാതെ ശാർങ്ധരൻ മാഷും അജിത ടീച്ചറും പരസ്പരം പരിഭ്രമത്തോടെ നോക്കി. ശാർങ്ധരൻ മാഷ് അവനോട് വേവലാതിയാർന്ന മുഖത്തോടെ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.

– കയറിയിരിക്ക് ഗുഹാ.

അതുകേട്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

– കയറ്റി ഇരുത്തുകയൊന്നും വേണ്ടതില്ല. കോപ്പിയടിക്കാർക്ക് കയറിയിരിക്കാനുള്ള വീടല്ലിത്. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഒരു മാഷുടെ മോനാണെന്ന ഓർമ്മയെങ്കിലും വേണ്ടേ? കയറിയിരിക്കാനൊന്നും ആരും മോഹിക്കേണ്ട. പോയേച്ചാലും മതി.

അവൻ അതു കേട്ട് ചോദിച്ചു.

– നീയില്ലാതെ തിരിച്ചു ചെന്നാൽ അച്ഛനുമമ്മയുമൊക്കെ എന്ത് വിചാരിക്കും?

– എന്ത് വിചാരിച്ചാൽ എനിക്കെന്ത്?

ആമ്പൽ അതും പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോകുന്നതിനിടയിൽ വാതിലിന് അടുത്ത് നിന്നും അവൾ അവനെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

-ഇന്നലെ ഈച്ചക്കോപ്പിക്കാരൻ്റെ കൂടെയായിരുന്നില്ല ഞാൻ. ഇനി അത്തരത്തിൽ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടണ്ട. ഞാനാ മരിച്ചു പോയ കഥയെഴുത്തുകാരുടെ കൂടെയായിരുന്നു. എന്തൊരു കഥകളായിരുന്നു അതൊക്കെ. എന്തൊരു കഥകൾ!

അത് കേട്ടതും തനിക്ക് കഥയെഴുത്തിൽ കിട്ടാതെ പോയ സമ്മാനങ്ങളെ പറ്റിയുള്ള ചിന്തകൾ അവനെ വന്ന് തൊടാൻ തുടങ്ങി. തിരിച്ച് പോരുമ്പോൾ അവനെ അതിയായ സങ്കടം വന്ന് പൊതിഞ്ഞു. വിത്ത് നഷ്ടപ്പെട്ട അപ്പൂപ്പൻ താടി പോലെ എന്തൊക്കെയോ നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയ അവസ്ഥയിലാണ് താനുള്ളതെന്ന് അവന് തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു. കാറ്റിൽ പാറുന്നുണ്ട് എന്ന് മാത്രമേയുള്ളു. വിത്തിൽ അടുക്കോടെ ഒട്ടിനിന്നിരുന്ന വെള്ളരോമങ്ങളുടെ അടുക്കുകൾ എല്ലാം തെറ്റിയിരിക്കുന്നു.

തനിക്ക് ഒത്തൊപ്പിച്ച് എഴുതാൻ മാത്രമല്ലേ അറിയൂ, പാടാൻ അറിയില്ലല്ലോ എന്ന സങ്കടവും കൂട്ടത്തിൽ അവനെ വന്ന് പൊതിഞ്ഞു. കൂട്ടുകാരിൽ ഒരാൾ ഒരു ഗസൽ പാടിയത് അവൾ പങ്കുവെച്ചത് കുറച്ചു ദിവസം മുമ്പ് അവൻ കണ്ടിരുന്നു. ആ ചെറുപ്പക്കാരനോട് കനത്ത അസൂയ തോന്നിയതിനാൽ കൂടിയായിരുന്നു അവൻ മരിച്ചു പോയെന്ന് ഉറപ്പായവരുടെ ബ്ലോഗുകളിൽ നിന്നും കഥകൾ മോഷ്ടിച്ചത്. വർഷങ്ങളായി ആരോരും കയറാതെ അനാഥമായി കിടക്കുന്ന ബ്ലോഗുകളിൽ നിന്നും കഥകൾ മോഷ്ടിച്ചാൽ കണ്ടുപിടിക്കുമെന്ന ചിന്തയൊന്നും അവനപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വായനയുമായി കഴിയുന്ന ചിലർ എന്തൊരു ബുദ്ധിമുട്ടിക്കലാണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് അവന് വല്ലാത്തൊരു സങ്കടം തോന്നി. നേരാം വണ്ണം എഴുതാൻ ആവില്ല എന്ന കാര്യം പോട്ടെ. ഒരു വിധം നന്നായി പാടാൻ അറിയുമായിരുന്നെങ്കിൽ അവൾ പോകില്ലായിരുന്നല്ലോ എന്നും അവന് തോന്നുകയുണ്ടായി. മറ്റുള്ളവർ എഴുതിയത് അതേപടി പകർത്തുന്നത് പോലുള്ള വിഷയങ്ങൾ പൊതുവേ പാട്ടുകളുടെ കാര്യത്തിലില്ല. മറ്റുള്ളവർ പാടിയ പാട്ടുകൾ അതേ പോലെ പാടിയാലും വലിയ കുഴപ്പമില്ല. പാട്ടുകൾ പാടുന്ന നല്ലൊരു പാട്ടുകാരൻ എന്നു മാത്രമേ മറ്റുള്ളവർ കരുതൂ.

എന്തിനായിരുന്നു താനാ കഥകൾ മോഷ്ടിച്ചത് എന്ന് അവന് അതിയായ കുറ്റബോധമുണ്ടായി. എഴുത്തുകാരെ സ്നേഹിക്കുന്ന അവളുടെ വീഡിയോകളായിരിക്കില്ലേ ഒരു പക്ഷേ അവനെ അതിന് പ്രേരിപ്പിച്ചിരിക്കുക? പക്ഷേ അവന് മികച്ച രീതിയിൽ കഥകൾ എഴുതാൻ അറിയില്ലല്ലോ. എഴുത്തിൽ പരിമിതികൾ ഉള്ള ഒരാൾക്ക് മറ്റെന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും? അതിനിടയിലും ഒന്നു രണ്ട് തവണ അവൻ തൻ്റെ വലതുകൈയുടെ മോതിരവിരലിൻ്റെ താഴെയുള്ള നേർത്തതും വളരെ മങ്ങിയതുമായ രേഖയെ സങ്കടത്തോടെ നോക്കി. ആ കൈ രേഖ പറയുന്നത് പ്രകാരം ലക്ഷണമൊത്ത നല്ലൊരു കഥ അവന് ഒരിക്കലും എഴുതാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. മറ്റുള്ളവർ ചെയ്തതിൻ്റെ ഈച്ചക്കോപ്പികളല്ലാതെ സ്വന്തം നിലക്ക് ചിന്തിച്ചെടുത്ത തരത്തിൽ ഒരു പ്രാങ്ക് വീഡിയോ ഒരിക്കലുമൊരിക്കലും അവന് തീർക്കാൻ പറ്റുകയുമില്ലായിരുന്നു.

പിന്നിലേക്ക് പോകുന്ന കാറ്റിലേക്ക് അവൻ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു.

– സ്വന്തം നിലക്ക് ഒരു കഥ പറയാൻ എനിക്ക് അറിയാതെ പോയല്ലോ.
…

അരുൺകുമാർ പൂക്കോം
എഴുത്തുകാരൻ. കണ്ണൂർ ജില്ലയിലെ തലശ്ശേരിക്കടുത്ത് പൂക്കോം എന്ന സ്ഥലത്ത് താമസിക്കുന്നു. ജനനത്തിനും മരണത്തിനും ഇടയിൽ ഓർത്തുവെക്കാൻ ചിലത് എന്ന പേരിൽ കവിതകളുടെ പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.

…

ആത്മ ഓൺലൈൻ വാട്ട്സാപ്പിൽ ലഭിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക

ആത്മ ഓൺലൈനിലേക്ക് നിങ്ങൾക്കും സൃഷ്ടികൾ അയക്കാം: (ഫോട്ടോയും ഫോണ്‍ നമ്പറും സഹിതം)
Email : editor@athmaonline.in

ആത്മ ഓൺലൈനിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന രചനകളിലെ അഭിപ്രായങ്ങൾ രചയിതാക്കളുടേതാണ്. അവ പൂർണമായും ആത്മയുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ ആകണമെന്നില്ല.