ജുനൈദ് അബൂബക്കര്‍

നീ കൂടെയില്ലാത്തസമയത്താണ്
നിന്നെ കൂടുതൽ കാണണമെന്ന് തോന്നുന്നത്

അതിനെന്തുചെയ്യുമെന്നോർത്ത്, നിന്നെക്കാണാൻ
ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് വർത്തമാനം പറയാൻ
ഏതെങ്കിലുമൊരു കടൽത്തീരത്തേക്ക്
ഞാനെന്റെയുള്ളിൽ നിന്നിറങ്ങിയിറങ്ങിപ്പോകും

നീയവിടെക്കാണില്ലന്നെനിക്കുറപ്പാണ്
ഞാനവിടെയുണ്ടെന്ന് നിനക്കുമറിയില്ലല്ലോ

ഇതൊക്കെയോർത്തോർത്തിരിക്കുമ്പോൾ
കടലിൽ നിന്ന് നിന്റെ മുഖമുള്ളൊരു
മത്സ്യകന്യക കയറിവന്ന് വെയിൽകായും

നനഞ്ഞ ചുരുണ്ട തലമുടിയുണക്കാൻ
കൈകൾകൊണ്ട് കോതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും

തമ്മിൽ പരിചയമില്ലാത്തവരെപ്പോലെ
ഞങ്ങൾ രണ്ടുവഴിക്ക് കണ്ണുകൾ പായിക്കും

അവളവിടെയുണ്ടോയെന്ന് ഏറുകണ്ണാൽ
ഞാനിടയ്ക്കിടെ നോക്കും,
അവനിതുവരെ പോയില്ലേയെന്ന ഭാവത്തി-
ലവളും ഒന്നുമറിയാത്ത പോലെയെന്നെ നോക്കും

തമ്മിൽതമ്മിൽ മിണ്ടാതുള്ള ഈ
ഒളിച്ചുകളി മടുക്കുമ്പോൾ
നീയെന്താണാലോചിക്കുന്നതെന്ന്
അവളെന്നോട് ചോദിക്കും

ഒന്നുമില്ല ഒന്നുമില്ലയെന്ന്
മുഖം വെട്ടിച്ച് ഞാൻ കള്ളം പറയും

പക്ഷെയെന്റെ ഉള്ളറിയുന്നപോലെ
നിന്റെ പലപല രൂപങ്ങളായവൾ മാറും

എത്രകണ്ടാലും നിനക്ക് മടുക്കില്ലേന്ന് ചോദിക്കും
മുഖം മാറ്റാതെ ഇല്ലായില്ലായെന്ന്
ഞാൻ സത്യം പറയും, നോക്കിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും

ഇതെല്ലാം കണ്ടുകണ്ട് സന്ധ്യയാവും
പോകാൻ സമയമായെന്ന് പറഞ്ഞവൾ
തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ കടലിലേക്ക് ഊളിയിടും
നാളെക്കാണാമെന്ന് പറഞ്ഞ് സൂര്യനും പോകും

അവളിരുന്ന, നീയിരുന്ന കല്ലിലേക്ക് നോക്കി
കടലിലേക്ക് നോക്കി, മണ്ണിലേക്ക് നോക്കി
ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി, കനവിലേക്ക് നോക്കി
നോക്കി നോക്കി, നോക്കി നോക്കി സമയം പോകും
മനസ്സിൽ നിന്ന് ഞാനുമിറങ്ങിയിറങ്ങിയങ്ങ് പോകും

ചിത്രീകരണം: സുബേഷ് പത്മനാഭന്‍

ആത്മ ഓൺലൈനിലേക്ക് നിങ്ങൾക്കും കവിതകൾ അയക്കാം:
(ഫോട്ടോയും ഫോണ്‍ നമ്പറും സഹിതം)
8086451835 (WhatsApp)
nidhinvn@athmaonline.in