ഒരു ക്രിസ്തുമസ് തലേന്ന്

കഥ

ഗ്രിൻസ് ജോർജ്ജ്

1.

“കാട്ടു പന്നികളെ മോൻ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?”

“ഇല്ല പപ്പാ..”

എട്ടുവയസ്സുകാരന്റെ കണ്ണുകളിൽ കൗതുകം പടർന്നു. ഫോറസ്റ്റ് ഡിവിഷണൽ ഓഫീസർ ഈപ്പൻ താടിക്കാരൻ, വീടിന്റെ സിറ്റൗട്ടിൽ തടി കൊണ്ടു പ്രത്യേകമായി പറഞ്ഞുണ്ടാക്കിപ്പിച്ച കസേരയിൽ വിശാലമായി അമർന്നിരുന്നു. അയാളുടെ തടിച്ച ശരീരത്തിന്റെ ഭാരം താങ്ങാനാകാതെ കസേര കരഞ്ഞു. പുക്കിൾച്ചുഴിവരെ നീണ്ടുകിടക്കുന്ന പിരിയൻ കൊന്തമാലയിലെ ക്രിസ്തു, കള്ളപ്പവും പോത്തിറച്ചിയും തിന്നു വീർത്ത കുടവയറിൽ അയാളുടെ കഥ കാത്തു കിടന്നു.

“ഒറ്റയ്ക്കും കൂട്ടമായും വരും. നല്ല കറുകറുത്ത ശരീരം. ഇരുട്ടിൽ കണ്ണാടിത്തുണ്ടു പോലെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ. കൊന്ത്രൻ തേറ്റ. മുന്നീ പെട്ടാ മനുഷ്യനെ വരെ കുത്തി മലത്തും..”

“അയ്യോ. പപ്പാ അതിനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?”

“കണ്ടിട്ടുണ്ടോന്നോ ?” ഈപ്പൻ തന്റെ കൊമ്പൻ മീശ പിരിച്ചു..

“പപ്പാ അതിനെ പിടിച്ചിട്ടില്ലേ..”

“അപ്പനും മോനും കഥ പറഞ്ഞിരിക്കുവാണോ? കുറച്ചു കഴിയുമ്പൊ കരോളുകാരു വരും. അതിനു മുമ്പ് രണ്ടപ്പം തിന്നാം… വായോ.” — വാതിൽക്കൽ കട്ടിളപ്പടിയിൽ ചാരി നിന്നു സിസിലി പറഞ്ഞു. ഈപ്പൻ താടിക്കാരന്റെ ഭാര്യ. ചുവന്ന നിറമുള്ള ഒരു ഏപ്രൺ അവർ നൈറ്റിക്കു മുകളിൽ കെട്ടിയിരുന്നു.

അതൊരു ക്രിസ്തുമസ് രാത്രിയായിരുന്നു.

“ഇപ്പ വരാടീ പുല്ലേ.. കൊച്ചിന് ഈ കഥയൊന്നു പറഞ്ഞു കൊടുക്കട്ടെ.” ഉച്ചഭക്ഷണത്തിനുശേഷം കഴിച്ച ജാക്ക് ഡാനിയേലിന്റെ എഫക്ടു വിട്ടുമാറാത്ത ചുവന്ന കണ്ണുകളുമായി ഈപ്പൻ താടിക്കാരൻ ഭാര്യയെ നോക്കി.

അപ്പോൾ ആകാശത്തിന്റെ നീല ജാലകവിരി തുറക്കപ്പെട്ടു. ചിറകുവച്ച മാലാഖമാർ കഥ കേൾക്കാൻ മേഘങ്ങൾക്കുമുകളിൽ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു. ഈപ്പന്റെ ഒരുനില വീടിന്റെ മുന്നിൽ നിരനിരയായി തൂക്കിയിട്ട എൽ.ഇ.ഡി നക്ഷത്രങ്ങൾ പോലെ അവയുടെ കണ്ണുകൾ ഇരുട്ടിൽ മിന്നിത്തിളങ്ങി.

“തൊള്ളായിരത്തി എമ്പതുകളിൽ.. പപ്പാ അന്നു കുറച്ചു കൂടി ചെറുപ്പാ. മോനന്നു ജനിച്ചിട്ടില്ല. പപ്പാ ഇരവിക്കുളത്തെ ഫോറസ്റ്റിലാ അന്നു ജോലി ചെയ്യുന്നേ..” ഈപ്പൻ മോന് കഥ പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി.

“അന്നൊരു ക്രിസ്തുമസ് തലേന്നാരുന്നു. പാപ്പായും കൂട്ടുകാരും അന്നുറങ്ങിയിട്ടില്ല.. ഉണ്ണിമിശിഹാ പള്ളിയിൽ പാതിരാക്കുർബാനയ്ക്കു പോയി പുൽക്കൂടും കണ്ടു ഞങ്ങൾ ഒരു കമാൻഡർ ജീപ്പിൽ കാട്ടിലേക്കു പുറപ്പെട്ടു.”

—–

ദൂരെ എവിടെയോ നിന്നും കരോൾ സംഘത്തിന്റെ കൊട്ടും പാട്ടും കേട്ടു തുടങ്ങി.

2.

കാടിനുള്ളിൽ എപ്പോഴും തണുപ്പാണ്.. ഈ ക്രിസ്തുമസ് ദിനത്തിൽ തണുപ്പ് പതിന്മടങ്ങായി വർദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ഈപ്പൻ താടിക്കാരനു തോന്നി. വണ്ടി ബാലൻസ് ചെയ്തുകൊണ്ടയാൾ സ്റ്റിയറിങ് വീലിനു മുകളിൽ വിറച്ചുതുടങ്ങിയ കൈകൾ കൂട്ടിത്തിരുമ്മി.

“ഇങ്ങനെ കൈവിറച്ചാ കാട്ടുപന്നീനെ കാണുമ്പൊ എങ്ങനെ വെടി പൊട്ടിക്കും ഈപ്പച്ചാ?” — പുറകിലിരുന്ന് ഫിലിപ്പ് ചിരിച്ചുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു.

“ഓ.. പിന്നേ ഈപ്പൻ തോക്ക് ആദ്യമായിട്ടല്ലേ കാണുന്നേ..” – തലയിൽ കെട്ടുമായി ജീപ്പിന്റെ മുന്നിൽ കമ്പിയിൽ പിടിച്ചിരുന്ന തോമ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് എന്തോ വലിയ തമാശ പറഞ്ഞതുപോലെ ഇളകിച്ചിരിച്ചു.

അത് ഈപ്പന് സുഖിച്ചു. അയാൾ പുറത്തേക്കു നോക്കി. മഞ്ഞിൽ കുളിർന്ന ഒരു സ്വപ്നം പോലെ കാടിനുള്ളിലൂടെ വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞു പോകുന്ന ചെമ്മൺ റോഡ്. റോഡിന്റെ രണ്ടതിരിലും മരുതുകൾ പൂത്തു നിൽക്കുന്നു. പഞ്ഞിമരങ്ങളിലെ കായ്കൾ പൊട്ടി ക്രിസ്മസ് അപ്പൂപ്പന്റെ താടി പോലെ ചില്ലകളിൽ വീണു തൂങ്ങിനിൽക്കുന്നത് അയാൾ കണ്ടു…

ഇരവിക്കുളത്ത് ഉടനെ നാഷണൽ പാർക്ക് തുടങ്ങാൻ പോകുന്നതിനെപ്പറ്റി ഈപ്പന് അറിവുണ്ടായിരുന്നു. മിക്കവാറും അടുത്തവർഷം… രാജ്മല വരെ പൂത്തുനിൽക്കുന്ന കാട്ടുകുറിഞ്ഞികളെയും ഓർക്കിഡുകളെയും കരിങ്കുരങ്ങുകളെയും കാണാൻ ഇനി ടൂറിസ്റ്റുകളുടെ ഒഴുക്കായിരിക്കും. പിന്നെ വരയാടുകൾ… അവയെക്കുറിച്ചോർത്തപ്പോൾ അയാളുടെ വായിൽ വെള്ളമൂറി. കഴിഞ്ഞ ക്രിസ്മസിന് കാട്ടിൽ നിന്ന് വരയാടിനെ പിടി കൂടി കറിവച്ചാണവർ ആഘോഷിച്ചത്. ഇതേ ഫോറസ്റ്റിലെ കൂട്ടുകാർക്കൊപ്പം. കാട്ടുജീവികൾ കാടുകാക്കുന്നവർക്കുള്ള വിഹിതം കൂടിയാണെന്നാണ് ഈപ്പന്റെ ഫിലോസഫി.

വൈകുന്നേരം തന്നെ പാലാനിയിലെ ടൗണിൽ നിന്നും സംഘടിപ്പിച്ച ഫുഡ്‌വേസ്റ്റ് വില്ലീസ് ജീപ്പിന്റെ ബാക്കിൽ വലിയ ചാക്കുകെട്ടുകളിലായി ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. പിന്നെ ഉണക്കച്ചൂട്ടും, മസാലയും കലവും ലാംപ് ലൈറ്ററുകളും. രാജ്മലയ്ക്കപ്പുറത്തേക്ക് ഈ പാതിരാത്രിയിൽ ഒരു ഈച്ചക്കുഞ്ഞു പോലും വരില്ല. ഫോറസ്റ്റിലെ ചുരുക്കം ചിലർക്കു മാത്രമറിയാവുന്ന കാട്ടുവഴിയിലൂടെ കുറേദൂരം പോയാൽ കണ്ണാടി പോലെ തിളങ്ങുന്ന, തെളിനീരൊഴുകുന്ന ഒരു പുഴയുണ്ട്. കാടിന്റെ ഉള്ളറകളുടെ രഹസ്യവുമായി ബാലരമയിലെ മുയലിനു കാട്ടിക്കൊടുക്കുന്ന ‘ക്യാരറ്റ് വഴി’ പോലെ അതൊഴുകി പെരിയാറിൽ എത്തിച്ചേരും.

ഉരുളൻ കല്ലുകൾക്കു മുകളിലൂടെയുരുണ്ട ജീപ്പ് പുഴയോരത്ത് എത്തിനിന്നു. കൂട്ടുകാർ ജീപ്പിന്റെ പുറകിൽനിന്നും ഫുഡ്‌ വേസ്റ്റുകൾ നിറച്ച ചാക്കുകെട്ടുകൾ പുറത്തേക്കിറക്കി. പുഴയുടെ തീരത്ത് വിവിധ ഇടങ്ങളിലായി അവരതു വിതറാൻ തുടങ്ങി. വേസ്റ്റു മാംസത്തിന്റെ ഗന്ധമടിച്ചാൽ ഉൾക്കാടുകളിൽ നിന്നും കാട്ടുപന്നികളിറങ്ങി വരും.. നീളൻ തോക്ക് ബോണറ്റിലൂന്നി ഈപ്പൻ ചുറ്റുപാടും നോക്കി. തലയിൽ ഘടിപ്പിച്ചിരുന്ന ടോർച്ചിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അയാൾ മഞ്ഞിൽ കുളിച്ചു നിൽക്കുന്ന ആഞ്ഞിലികളെ കൺകുളിർക്കെ കണ്ടു. അവയുടെ ശിഖരങ്ങളിൽ പഴുത്ത ആഞ്ഞിലിക്കായ്കൾ തൂങ്ങി നിൽക്കുന്നു. മഞ്ഞ നിറത്തിലുള്ള കൊക്കോകൾ.. ക്രിസ്മസ് ലില്ലികൾ പൂക്കുന്ന ഗന്ധം അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിറഞ്ഞപ്പോൾ ഈപ്പൻ മൂക്കു വിടർത്തിപ്പിടിച്ചു. അയാൾക്കു ചെറുതല്ലാത്തയൊരു നഷ്ടബോധം തോന്നി. മിക്കവാറും ഇതു തന്റെ ഇരവിക്കുളത്തെ ഫോറസ്റ്റിലെ അവസാനത്തെ ക്രിസ്തുമസ് രാത്രിയായിരിക്കും. ട്രാൻസ്ഫർ വരുന്നുണ്ട്. എങ്ങോട്ടായിരിക്കുമോ എന്തോ..എവിടെയായാലും ഇത്തരമൊരു അഡ്വഞ്ചർ ഇനി ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടാകില്ലെന്ന് അയാൾക്കു തോന്നി. പാമ്പാടുംചോലയും കുറിഞ്ഞിമലയുമെല്ലാം ഓർമ്മകളായി അവശേഷിക്കും..
***
“..എന്റെ മോനേ അന്ന് പപ്പാ വിചാരിച്ച പോലല്ല സംഭവിച്ചേ. ഒരു പന്നീനേം പ്രതീക്ഷിച്ചു കാത്തിരുന്ന ഞങ്ങക്കു മുന്നിലേക്കു മൂന്നു ഘടാഘടിയൻമാരാ വന്നു പെട്ടത്. ”
-ഈപ്പൻ കഥ തുടർന്നു.

“യെന്നിട്ടോ പപ്പാ?”

“പപ്പാ വിടുമോ? വച്ചു കാച്ചീലേ ഒരെണ്ണത്തിന്. പക്ഷേ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു കാര്യം സംഭവിച്ചു. ബാക്കി രണ്ടവന്മാർ ചിതറിയോടി. അതിലൊന്ന് ഞങ്ങക്കു നേരെ. കുത്തിമലത്തിയെന്നാ വിചാരിച്ചേ… ഒറ്റച്ചാട്ടമായിരുന്നു പപ്പാ. കഷ്ടിച്ചു രക്ഷപ്പെട്ടു. ”
ആ ചാട്ടത്തിന്റെ ആക്ഷൻ കാണിച്ചുകൊണ്ട് ഈപ്പൻ താടിക്കാരൻ കഥ പറഞ്ഞു നിർത്തി.

“ഹാവൂ ”

രക്ഷപ്പെട്ടതിന്റെ ആശ്വാസം മകന്റെയും ഭാര്യ സിസിലിയുടെയും പിന്നെ മേഘങ്ങൾക്കു മുകളിലിരുന്നു കഥ കേൾക്കുന്ന മാലാഖമാരുടെ മുഖത്തും പരന്നു. കഥ പൂർത്തിയായിട്ടില്ലെന്ന് അറിയാവുന്ന ദൈവം മാത്രം നരച്ച താടിയിൽ തടവി ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

തനിക്കു സ്തുതി വിളിച്ചുകൊണ്ട് ഈപ്പന്റെ വീട്ടിലേക്കു കയറുന്ന കരോൾസംഘത്തിലെ ക്രിസ്മസ് അപ്പൂപ്പനാണോ തനിക്കാണോ താടി കൂടുതലെന്നറിയാൻ അദ്ദേഹം ഭൂമിയിലേക്കു നോക്കി.

3.

ഈപ്പൻ താടിക്കാരനു പ്രതീക്ഷിച്ചതു പോലെ തന്നെ സ്ഥലമാറ്റം കിട്ടി. ഒപ്പം സ്ഥാനക്കയറ്റവും. കാടുകളിൽ നിന്നും കാടുകളിലേക്ക് അയാളുടെ ക്രിസ്മസ് കാലങ്ങൾ കൂടുമാറി.

“ഒരു കാടല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു കാട്..എവിടെയും ഉണ്ടാകും കാട്ടുമൃഗങ്ങൾ. അതിനു മാറ്റമില്ലല്ലോ..”

യാത്ര പറയുന്ന ദിവസം ഈപ്പന്റെ കൂട്ടുകാരൻ തോമ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടു പതിവുപോലെ എന്തോ തമാശ പറഞ്ഞുവെന്ന മട്ടിൽ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

വിരമിക്കാൻ അഞ്ചുകൊല്ലങ്ങൾ ബാക്കി നിൽക്കവേ അയാൾക്കു മലബാറിലേക്കാണ് പിന്നെ ട്രാൻസ്ഫർ ലഭിച്ചത്. കാടിന് എവിടെയും ഒരേ സ്വഭാവമാണ്. കണ്ണാടി പോലെ തിളങ്ങുന്ന പുഴകൾ, പേരറിയാത്ത കാട്ടുമരങ്ങളിൽ കൂടു കൂട്ടി ചിലയ്ക്കുന്ന പക്ഷികൾ. ക്രിസ്മസ് കാലങ്ങളിൽ പൂക്കുന്ന ലില്ലികൾ.. ഒന്നും മാറ്റമില്ലാത്ത മാറ്റങ്ങൾ. എന്നാൽ ആ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ മകനെക്കുറിച്ചോർത്തുള്ള വേദന ഈപ്പന്റെ ഇടംനെഞ്ചിൽ ഒരു കല്ലുപോലെ തൂങ്ങിക്കിടന്നിരുന്നു. ഈപ്പന്റെ കാട്ടുകഥകൾ കേട്ടു വളർന്നുവെങ്കിലും അവന്റെ ചിന്തകളിൽ പൂത്തത് നിർമലമായ ക്രിസ്മസ് ലില്ലികളായിരുന്നില്ല. ഇരുപത്തിയെട്ടാം വയസ്സിലും ഒരു ജോലി കിട്ടാത്തതിന്റെ അസ്വസ്ഥത ഈപ്പന്റെ മകനിൽ രോക്ഷത്തിന്റെ വനമായി വളർന്നു. അതിന്റെ വേരുകൾ വീട്ടുകാരോടുള്ള അമർഷമായി പ്രകടമായിത്തുടങ്ങി. ആ ഇടയ്ക്കാണ് ഒരു നെഞ്ചുവേദന ഈപ്പന്റെയുള്ളിൽ വളർന്നു തുടങ്ങിയത്. പിന്നെ ആശുപത്രികൾ ചെക്കപ്പുകൾ..

വിദഗ്ധപരിശോധനയിൽ അഞ്ചരക്കണ്ടി മെഡിക്കൽകോളേജിലെ കാർഡിയാക് സ്പെഷ്യലിസ്റ്റ് തോമസ് കുര്യൻ ഈപ്പന്റെ ഇടംനെഞ്ചിലെ വാൽവുകൾക്കുള്ളിൽ ചില ബ്ലോക്കുകൾ കണ്ടെത്തി. ഒരു സർജറി വേണ്ടി വന്നേക്കുമെന്ന് അയാൾ ഈപ്പന്റെ മകനോടു പറഞ്ഞു. ശേഷം ദീർഘകാലം റെസ്റ്റും. അസുഖകരമായ ഒരു ഇടവേളയായി അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഗതി മാറി. സർജറിക്കു ശേഷം എടുക്കേണ്ട റെസ്റ്റിനുവേണ്ടി ഈപ്പനു ജോലി രാജി വയ്ക്കേണ്ടി വന്നേക്കാം.

ഒരു ജോലി എന്നത് ഈപ്പന്റെ മകന്റെ മുന്നിൽ കാട്ടുവള്ളിപോലെ തൂങ്ങിനിൽക്കുന്നത് മേഘങ്ങൾക്കു മുകളിൽനിന്നു മാലാഖമാർ കണ്ടു. അതുമൊരു ക്രിസ്തുമസ് തലേന്നായിരുന്നു. അന്നു വൈകുന്നേരം കട്ടിലിൽ തളർന്നു കിടക്കുന്ന ഈപ്പന്റെയടുത്തു മകൻ എത്തി.

“പപ്പാ നമുക്കൊന്നു പുറത്തു പോയാലോ?” – അവൻ ചോദിച്ചു.

ഈപ്പന് തന്റെയുള്ളിലൊരു ക്രിസ്മസ് ലില്ലി പൂക്കുന്നതു പോലെ തോന്നി. മകന്റെ ഒരു ഇരുപതുവയസ്സിനുശേഷം അപ്പൻ-മകൻ ബന്ധം ഒരു അവ്യക്തമായ നിശ്ശബ്ദത പോലെയായിരുന്നു. പപ്പാ എന്ന വിളിയിൽ ഹൃദയത്തിലൂടെയൊരു തണുപ്പ് പാഞ്ഞുപോകുന്നത് ഈപ്പനറിഞ്ഞു. മകനിൽ തന്റെ കഥ കേട്ടു വളർന്ന ആ പഴയ എട്ടുവയസ്സുകാരനെ അയാൾ വീണ്ടും കണ്ടു.

“ഓ അതിനെന്താ മോനേ… ഞാനും കുറച്ചുദിവസമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ” – അയാൾ കട്ടിലിൽനിന്നും അത്യുത്സാഹത്തോടെ എണീറ്റു.

“ഈ രാത്രിയിൽ നിങ്ങളിതെങ്ങോട്ടാ? കുറച്ചു കഴിയുമ്പോൾ കരോളുകാർ വരും.” -സിസിലി ചോദിച്ചു.

“മിണ്ടാതിരിക്കെടീ പുല്ലേ… ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ വരും. ” അവശത മറന്ന ഈപ്പൻ ഒരുനിമിഷം പഴയ ഈപ്പനായി.

“നമുക്ക് കാറെടുക്കേണ്ട… സ്കൂട്ടിയിൽ പോകാം അല്ലേ പപ്പാ?..”

ഈപ്പൻ വളരെ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു.
വഴിയരികുകളിലെല്ലാം തിളങ്ങുന്ന നക്ഷത്രങ്ങൾ. എവിടെയും വൈദ്യുതാലങ്കാരത്തിന്റെ ദീപപ്രഭ.. വയലിന്റെ പച്ചപ്പിനു നടുവിൽ ഫിഫ വേൾഡു കപ്പുമായി നിൽക്കുന്ന സാന്താക്ലോസിന്റെ വലിയ രൂപം അയാൾ കണ്ടു.

“എങ്ങോട്ടാ മോനേ പോകുന്നത്?” അയാൾ ചോദിച്ചു.

“ഫാമിലേക്ക്.. ”

നിർവികാരമായ മറുപടി. അവസാന ടൗണായ കീഴ്പ്പള്ളിയും കടന്ന് സ്‌കൂട്ടി ഫാമിന്റെ ഇരുട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചത് അയാൾ അറിഞ്ഞു. ഈപ്പന് കൂടുതൽ സന്തോഷം തോന്നി. തന്റെ ആയ കാലത്തെ ക്രിസ്മസ് രാത്രികളെല്ലാം കാടിനുള്ളിലായിരുന്നു. കാടിന്റെ തണുപ്പും മണവും അയാളുടെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു. പിന്നെ രുചികരമായ ഒരോർമ്മയിൽ അയാളുടെ നാവും..

“കാട്ടു പന്നിയുടെ ഇറച്ചിക്ക് നല്ല രുചിയായിരിക്കും. അല്ലേ പപ്പാ?”

മനസ്സു വായിച്ചിട്ടെന്നവണ്ണം മകന്റെ ചോദ്യം. കാടിന്റെയുള്ളിലെ രഹസ്യധമനി പോലെയൊഴുകുന്ന ഒരു പുഴയുടെ തീരത്തായിരുന്നു അവർ. കുറച്ചു മാറി ഓഫ് ചെയ്യാത്ത സ്‌കൂട്ടിയിൽ നിന്നും പ്രവഹിക്കുന്ന മഞ്ഞവെളിച്ചത്തിൽ അയാൾ ഏതോ ഓർമ്മയിൽ ലയിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.

“പിന്നേ… കുരുമുളകു തേച്ചു പിടിപ്പിച്ചു ചുട്ടെടുക്കണം. ” — ഇരവിക്കുളത്തെ ക്രിസ്മസ് രാത്രിയുടെ ഓർമ്മയിൽ ഒരു സ്വപ്നത്തിലെന്നവണ്ണം ഈപ്പൻ പറഞ്ഞു.

“അവറ്റ മനുഷ്യനെ ഉപദ്രവിക്കുമോ?” ആ പഴയ എട്ടുവയസ്സുകാരന്റെ ശബ്ദത്തിൽ മകൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“പിന്നേ.. മനുഷ്യനെ കണ്ടാ കുത്തി മലർത്തിക്കളയും. അന്നു തോക്കുള്ളതുകൊണ്ടാ. പപ്പാ ഒറ്റച്ചാട്ടം. ”
— ഈപ്പൻ ഓർമ്മകളിലേക്കു വീണ്ടും വഴുതി. അപ്പോൾ തന്റെ കാലുകളിൽ കാട്ടുവള്ളികൾ പോലെ എന്തോ വരിഞ്ഞുമുറുകുന്നത് അയാളറിഞ്ഞു. എങ്കിലും ഇരുന്നിടത്തു നിന്ന് അനങ്ങാൻ തോന്നിയില്ല. ഓർമ്മയിൽ നിന്നും വേസ്റ്റുമാംസത്തിന്റെ ഗന്ധം തന്റെ ചുറ്റും നിറയുന്നതയാളറിഞ്ഞു.

എന്നാൽ അത് ഓർമ്മയിൽ നിന്നുമായിരുന്നില്ല. ആരോഗ്യം നഷ്ടപ്പെട്ട ഈപ്പനെ കാട്ടുവള്ളിയിൽ ബന്ധിച്ചതിനുശേഷം മകൻ ഗൂഡമായ പുഞ്ചിരിയോടെ സ്‌കൂട്ടിക്കടുത്തേക്കു നടന്നു. വേസ്റ്റുഫുഡ്ഡിന്റെ ഗന്ധം ലഭിച്ചാൽ ഉൾക്കാടിൽനിന്നും കാട്ടുപന്നികൾ ഇറങ്ങിവരും. മനുഷ്യനെ കണ്ടാൽ അവ..

തനിക്കൊരു ജോലി വേണം. പിതാവു ജോലിയിലിരിക്കുമ്പോൾ മരണപ്പെട്ടാൽ ആ ജോലി മകനു ലഭിക്കും. ആശ്രിതനിയമനം. കാട്ടുമൃഗങ്ങളുടെ ആക്രമണത്താലാണെങ്കിൽ കുടുംബത്തിനു പത്തുലക്ഷവും. സുരക്ഷിതമായ ഇടം തേടി വണ്ടിയോടിക്കുമ്പോൾ അവന്റ ഉള്ളിൽ ഈപ്പന്റെ മരണം എങ്ങനെ വിശ്വാസയോഗ്യമായി അമ്മയ്ക്കും നാട്ടുകാർക്കും മുന്നിൽ അവതരിപ്പിക്കണം എന്ന ചിന്ത മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

അവ്യക്തമായ കാട്ടുവഴികളിൽനിന്നും മഞ്ഞു വിട്ടുമാറി വ്യക്തമായി തീരുന്നത് ഈപ്പന്റെ മകൻ കണ്ടു. തന്റെ ഭാവിയിലേക്കെന്നവണ്ണം അവൻ അതിലേ വേഗത്തിൽ വണ്ടിയോടിച്ചു..
അകന്നകന്നു പോകുന്ന സ്‌കൂട്ടിയുടെ ബാക് ലൈറ്റിന്റെ ചുവന്ന വെളിച്ചത്തിലേക്ക് ഈപ്പൻ വെറുതേ നോക്കിയിരുന്നു..

അപ്പോൾ മേഘങ്ങൾക്കു മുകളിലിരുന്ന മാലാഖമാരുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. കഥയിൽ ഇനിയും ട്വിസ്റ്റുകൾ വരുത്താൻ കഴിവുള്ള ദൈവം മാത്രം ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മേഘങ്ങൾക്കിടയിൽനിന്നും എണീറ്റു. ഈപ്പന്റെ വീട്ടിലേക്കു കയറുന്ന കരോൾസംഘത്തിലെ ക്രിസ്മസ്പാപ്പായ്ക്കാണോ തനിക്കാണോ താടി കൂടുതലെന്നറിയാൻ അദ്ദേഹം വീണ്ടും ഭൂമിയിലേക്കു നോക്കി.

ആത്മ ഓൺലൈൻ വാട്ട്സാപ്പിൽ ലഭിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക

ആത്മ ഓൺലൈനിലേക്ക് നിങ്ങൾക്കും സൃഷ്ടികൾ അയക്കാം: (ഫോട്ടോയും ഫോണ്‍ നമ്പറും സഹിതം)
Email : editor@athmaonline.in

ആത്മ ഓൺലൈനിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന രചനകളിലെ അഭിപ്രായങ്ങൾ രചയിതാക്കളുടേതാണ്. അവ പൂർണമായും ആത്മയുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ ആകണമെന്നില്ല