കവിത

സ്നേഹ മാണിക്കത്ത്

മറവിക്കും മരണത്തിനുമിടയിൽ
ജീവിക്കുന്നവരാണ് മനുഷ്യർ
ആരുടെയൊക്കെയോ
തലച്ചോറിൽ ആയിരം
വെടിയുണ്ടകൾ ഏറ്റു
നിങ്ങൾ മരിച്ചു വീഴുന്നു
നിങ്ങളുമൊത്ത് ചിലവഴിച്ച
ദിനങ്ങൾ ബലികാക്കയ്ക്ക്
ചോറ് നൽകുമ്പോലെ
അശ്രാന്ത പരിശ്രമത്തോടെ
അവർ മറന്നു വെയ്ക്കുന്നു
മരണത്തിന്റെ പുഴയിൽ
നിങ്ങൾ മനുഷ്യരെ
ചാരം നിറഞ്ഞ മൺപാത്രത്തിൽ
ഒഴുക്കി കളഞ്ഞു
ഓർമകളെ മീനുകൾ
വിഴുങ്ങുന്നതും നോക്കി
ശ്രാദ്ധമൂട്ടുന്നു…
മറവിയിലേക്ക്
ഒഴുക്കിയ മനുഷ്യരെ
കാണുമ്പോൾ മരവിപ്പ്
നിറഞ്ഞ പോസ്റ്റ്‌ മോർട്ടം
ടേബിൾ ഓർമ്മ വരും
അവർ ആഴത്തിൽ
പല്ലിളിച്ചു ചിരിച്ചു
ജീവിതവ്യഥകൾ അറിയാതെ
ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കുമ്പോൾ
മാംസം വറ്റിയ ശവത്തിന്റെ
രക്തചൂരു മണത്തു
തലകറങ്ങുന്നു..
മറവിയിലേക്ക് ഒഴുക്കിയ
മനുഷ്യർ കരുതുന്നത്
അവരുടെ പുഞ്ചിരി
എനിക്കസഹനീയ-
മാണെന്നാകും..
സത്യത്തിൽ മറവിയുടെ
പുഴയിൽ മുങ്ങി തപ്പുമ്പോൾ
എനിക്കു പരിചയമില്ലാത്ത
ഒരു പ്രാചീന ലിപി പോലെ
അവരുടെ മുഖം തെളിയും
ഉടൽ ചാരം ആകും
വരെ പൊട്ടിചിരിക്കുവാൻ തോന്നും
മറവിക്കും മരണത്തിനുമിടയിൽ
അവരെ കൊന്നു കുഴിച്ചുമൂടിയ
കത്തി അപ്പോഴും പുഴയിൽ
വെട്ടിത്തിളങ്ങുകയാകും..

ആത്മ ഓൺലൈൻ വാട്ട്സാപ്പിൽ ലഭിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക

ആത്മ ഓൺലൈനിലേക്ക് നിങ്ങൾക്കും സൃഷ്ടികൾ അയക്കാം: (ഫോട്ടോയും ഫോണ്‍ നമ്പറും സഹിതം)
Email : editor@athmaonline.in

ആത്മ ഓൺലൈനിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന രചനകളിലെ അഭിപ്രായങ്ങൾ രചയിതാക്കളുടേതാണ്. അവ പൂർണമായും ആത്മയുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ ആകണമെന്നില്ല