കാറ്റിന്റെ മരണം

(ക്രൈം നോവല്‍)

ഡോ. മുഹ്‌സിന കെ. ഇസ്മായില്‍

അദ്ധ്യായം 15

നോട്ടീസിലെ സന്ദേശം

പതിവിലും നേരത്തെ പാളത്തിൽ കൂകിയെത്തിയ ജനശതാപ്ദിയിൽ കയറാനായി വിവിധ നിറങ്ങളിലുള്ള പ്ലെയിൻ  സാരിയും ബ്രൊക്കേഡ് ബ്ലൌസുമണിഞ്ഞ് യുവഡോക്ടർമാർ ഞായറാഴ്ചയുടെ ആലസ്യത്തിൽ  ഉറങ്ങിക്കിടന്ന പ്ലാറ്റ്ഫോർമിലൂടെ നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ചുവന്ന പാൻറ്സും പച്ച ഷെർട്ടുമണിഞ്ഞ് ചാർളീ ചാപ്ലിൻ  മീശയും ചുരുണ്ട മുടിയുമുള്ള ഒരു മദ്ധ്യ വയസ്ക്കൻ  തിരക്കിട്ടോടി വന്നു പുറപ്പെട്ടു പോകുന്ന തീവണ്ടിയിൽ  കയറിപ്പറ്റാൻ യാത്രക്കാർ കാണിക്കാറുള്ള ധൃതിയോടെ കയ്യിൽ തല കീഴായി തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന നോട്ടീസുകൾ അവരുടെ നേരെ നീട്ടിയെങ്കിലും സമീറ മാത്രമേ അത് വാങ്ങിയുള്ളൂ.

തീവണ്ടിയുടെ മണവും സമീറയുടെ തിരക്ക് സമ്മാനിച്ച ചുളിവുകളുമായി ആ നോട്ടീസിലെ സന്ദേശം അവിടെ പതുങ്ങിക്കിടന്നു. അത് താൻ അന്വേഷിച്ചു നടക്കുന്ന എന്തോ ഒന്നായിരുന്നുവെന്ന് സമീറ അറിഞ്ഞതുമില്ല.

പിണങ്ങി മാറി നിൽക്കുന്ന ബേബീ പിങ്ക് ബാഗിന്റെ വള്ളിയെ അനുനയിപ്പിച്ചു തോളിലേക്ക് തൂക്കി വലതു കാൽ കുത്തനെയുള്ള തീവണ്ടി സ്റ്റെപ്പുകളിൽ  വെക്കുന്നതിനിടയിൽ പാളത്തിനും ട്രെയിനിനുമിടയിലുള്ള ഇരുട്ടിൽ നിന്നു തിരകളിരമ്പി.

“ടീ, നീയാ ബാഗെവിടേലും വെക്ക്. അതിങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചോണ്ടിരിക്കണ്ടാ,” ആതിര സമീറയെ കളിയാക്കി.

തീവണ്ടി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയതും പ്ലാറ്റ്ഫോർമിലെ പെട്ടിക്കടയിൽ നിന്നു വാങ്ങിയ ചിപ്സ് പാക്കറ്റുകൾ കാറ്റ് പോയ ബലൂൺ  പോലെയായി. അതിൽ നിന്നു എരിവും പുളിയും ഉപ്പും  മധുരവും തേച്ച് പിടിപ്പിച്ച വരകളുള്ള ചിപ്സ് നുണഞ്ഞു കൊണ്ട് ചിലർ  ട്രെയിനിന്റെ വാതിലിനടുത്ത് സ്ഥാനമുറപ്പിച്ചു. തീവണ്ടി ചീറിപ്പായുന്നതിനിടയിൽ മുഖത്തേക്ക് തെറിക്കുന്ന തണുപ്പുള്ള കാറ്റും എതിർ ദിശയിലേക്ക് തള്ളപ്പെടുന്ന വസ്ത്രങ്ങളുമായി അവർ അടുത്ത സ്റ്റേഷനിലെ ആൾത്തിരക്ക് വരുന്നത് വരെ അവിടത്തന്നെ നിന്നു.

കാറ്റ് ഇപ്പോൾ എവിടെയായിരിക്കും?” സമീറയുടെ മനസ്സ് ഒരു നിമിഷം തീവണ്ടിയിലെ ചങ്ങല വലിക്കപ്പെട്ടത് പോലെ നിശ്ചലമായി.

“അന്താക്ഷരി കളിക്കാം? നെനക്ക് പിന്നെ അതൊന്നുമറിയില്ലല്ലോ,” ജൊവാൻ സമീറയോട് പറഞ്ഞു.

“ഞങ്ങൾ സ്കൂളിലതൊക്കെ കളിക്കാരുന്നു,” സമീറയിലെ വായാടി ഉത്തരം നല്കി.

ഗൌതമിയും സക്കീറുമൊഴികെ എല്ലാവരും രണ്ട് ടീമുകളായിത്തിരിഞ്ഞു.

“അറിയാതെ അറിയാതെ നീ പോയതല്ലേ.. ഒരു വാക്ക് മിണ്ടാഞ്ഞതല്ലേ..”

“മാനത്തെ വെളിത്തേരില് പൂരം കാണാൻ  പോരും..”

കാക്കക്കൂട്ടിൽ കല്ലിടുന്നത് പോലെ സമീറയും സംഘവും പാടി.

“ചായ.. കാപ്പി.. കാപ്പി” എന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ജിംനാസ്റ്റുകളെപ്പോലെ ഒന്നിന് മുകളിൽ ഒന്നായി നിൽക്കുന്ന കടലാസ് കപ്പുകളും താങ്ങിപ്പിടിച്ചു ചായക്കച്ചവടക്കാരൻ കടന്നു പോയി. പുറകെ വന്ന കൂൾ ഡ്രിങ്ക്സ് കച്ചവടക്കാരനെ ‘ഷൂ ഷൂ ചെട്ടോ’ എന്നു പറഞ്ഞു ആതിര അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു വിവിധ നിറങ്ങളിലുള്ള കുപ്പികളിലെ സോഡാ ലായനികൾ വാങ്ങി. പിന്നാലെ വന്ന ബംഗാളിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നു വാങ്ങിയ ഉഴുന്നുവടയും പരിപ്പുവടയും നിമിഷനേരം കൊണ്ട് തീർന്നു.

പെപ്സി കുടിച്ചതിന് ശേഷം വായിലേക്ക് തികട്ടി വന്ന ഗ്യാസുമിറക്കി സമീറ ലംബമായ ജനൽക്കമ്പിക്കിടയിലൂടെ പാടം നോക്കിയിരുന്നു. അപ്പോഴും സമീറയെക്കാത്ത് ആ കടലാസുകഷ്ണം ബാഗിൽ  ഞെരിപിരി കൊണ്ടു.

“സെൽഫി..” നിമിഷയുടെ സ്വരം ട്രെയിനിന്റെ ഹോൺ മുഴക്കത്തെയും ഭേദിച്ചു സമീറയുടെ ചെവിയിലെത്തി. എല്ലാവരും തിരക്കിട്ട് നിമിഷയുടെ ചുറ്റും കൂടി തങ്ങളുടെ മുഖങ്ങളെ ചെരിച്ചും വളച്ചും ഫോണിന്റെ സ്ക്രീനിൽ  കുത്തിക്കയറ്റി.

“ ടീ, നീയവിടെ ഇരിക്കുന്ന ചുള്ളന്മാരെക്കണ്ടോ? എൻഞ്ചിനീയറിങ് ടീംസാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഗേൾസും ബോയ്സുമെല്ലാം ഒരുമിച്ചാണ്. യോ യോ  ടീംസ്,” ജൊവാൻ രണ്ട് സീറ്റിനപ്പുറത്തേക്ക് കൈ ചൂണ്ടി. പിന്നെ, കൈ കഴുകാനെന്ന വ്യജേന ഓരോരുത്തരായി ആ സീറ്റിന് മുൻപിലൂടെ നടത്തം  തുടങ്ങി. ചിലർ അപ്രതീക്ഷിതമായിക്കിട്ടിയ ചിരിയും ഒരു ഹൈഫൈയും കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെട്ടു. മറ്റ് ചിലർക്ക് അവരോടൊന്ന് സംസാരിച്ചാൽ  കൊള്ളാമെന്ന് തോന്നി.

“ടീ, നീയാ പയ്യനെക്കണ്ടോ? മുടി സ്ട്രെയിറ്റൻ ചെയ്ത? എന്തൊരു സ്റ്റയിലാ  അവന്റെ മുടി. അവൻ തല താഴ്ത്തുമ്പോൾ അതിങ്ങനെ ഒഴുകി നെറ്റിയിലേക്ക് വീഴും. അവൻ കമ്മിറ്റെഡ് ആണെന്നാ തോന്നുന്നേ. കൂടെയിരിക്കുന്ന ചുരുണ്ട മുടിക്കാരിയുടെ ഒരു ഭാഗ്യം. അവൾക്കെന്തൊരു  ജാഡയാ,” ആതിര തന്റെ മനസ്സ് തുറന്നു. സമീറയ്ക്ക് ആതിരയുടെ സംസാരം കേട്ടിട്ടത്ഭുതമായി. എന്നാലും സമീറ ആ പുതിയ ലോകം ഇഷ്ടപ്പെടാൻ  തുടങ്ങിയിരുന്നു.

“ നെനക്കറിയോ, ഒരു ദിവസം ജൊവാനൊരു കോള് വന്നു. അവളെ അയാൾക്കിഷ്ടമാണെന്നും ബീച്ചില് വെച്ചു അവളെ അയാൾ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു. പിന്നെ, അയാള് കുറച്ചു കാലമെന്നും വൈകുന്നേരം ഒരു അഞ്ചു മണിയാകുമ്പോ വിളിക്കുമായിരുന്നു. അവർ എന്നും രണ്ട് മൂന്നു മണിക്കൂറ്  സംസാരിക്കുമായിരുന്നു. പെട്ടന്നൊരു ദിവസം അയാൾ വിളിക്കാതെയായി. അയാളുടെ നമ്പറാണെങ്കി സ്വിച്ച്ഡ് ഓഫും. പിന്നെ, കൊറേ ദിവസം ഇവൾക്ക് സുഖമില്ലായിരുന്നു. ആ ബ്രാസ്സു കൂടിയ ശബ്ദം അവളെ അത്രമേൽ   സന്തോഷിപ്പിച്ചിരുന്നു. അയാളെ കാത്തിരിപ്പാണവളിപ്പോഴും. വല്ല തട്ടിപ്പ് കേസ് വല്ലതുമാകുമെടീ,” ആതിര ജൊവാനോട് പറഞ്ഞു.

“ അതൊക്കെ ഞാനിപ്പോ വിട്ടെടീ. ആ ബ്രൌൺ  മുടിക്കാരനെ ബോയ് ഫ്രെണ്ടാക്കാൻ  പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ,” ജൊവാൻ സ്വപനലോകത്ത് നിന്നുമിറങ്ങി വന്നു പറഞ്ഞു.

“ ടീ, അത് മാത്രം വേണ്ട മോളേ. അവനെന്നേ  എന്റേതായിക്കഴിഞ്ഞു,” ആതിര വിട്ടു കൊടുത്തില്ല.

“നിനക്കു പിന്നെ സീക്രറ്റ്സ് ഒന്നുമറിയില്ലല്ലോ. ഞാൻ നിനക്കു ജീവിതം എൻജോയ് ചെയ്യാൻ പഠിപ്പിച്ചു തരാം. നീയിങ്ങനെ പാട്ടോക്കെ കേട്ടു സിനിമയൊക്കെ കണ്ടു  സന്തോഷിക്കെടീ.”  ആതിര തന്റെ ലാപ്ടോപ് തുറന്നു ഹം തും എന്ന സിനിമ ഓൺ  ചെയ്തു. എല്ലാ കണ്ണുകളും ആ ഒരു സ്ക്രീനിനകത്തേക്ക് തളക്കപ്പെട്ടു.

“ലഡ്കീ ക്യൂ ന ജാനേ ക്യൂ ലഡ്കോ സീ നഹീ ഹോത്തീ,” എന്ന പാട്ട് വന്നപ്പോൾ  ആതിര വാഷ് റൂമിലേക്ക് പോയി.

“ ഇനി കൊറച്ച് ബ്രേക്കേടുക്കാം. എന്താണെന്നറിയില്ല, എനിക്കൊരു തലവേദന. ട്രാവെൽ ചെയ്യുമ്പോ അധികം സ്ക്രീൻ ടൈം പാടില്ലെന്ന് പറഞ്ഞതാ അന്ന് ഡോക്ടറ്. സമീറ തന്റെ കറുത്ത കട്ടി ഫ്രെയിമുള്ള കണ്ണട ശരിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

മുഖത്തേക്ക് പറക്കുന്ന മുടി ഒതുക്കി വെക്കാൻ  പാടു പെട്ട് വിൻഡോ സീറ്റിലിരിക്കെ സമീറയ്ക്ക് തന്റെ ഫോണിൽ പാട്ട് കേൾക്കണമെന്ന് തോന്നി. പുറത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് ബാഗിൽ കയ്യിട്ടപ്പോൾ ആദ്യം തടഞ്ഞത് ആ നോട്ടീസാണ്. അവളതെടുത്ത് നോക്കി. ചുളിവുകൾ നിവർത്തി കടലാസിൽ പതിഞ്ഞിരികുന്ന അക്ഷരങ്ങളിലേക്ക് അലസമായി നോക്കിയപ്പോൾ മസ്തിഷ്ക്കത്തിൽ ഒരു മിന്നൽപ്പിണറുണ്ടായി.

കാറ്റിന്റെ മരണം- നാടകം(ഒരു പുനരാവിഷ്ക്കാരം)

ബോറിയാസ് സഫൈറസ് എന്നിവർ  കേന്ദ്ര കഥാപാത്രങ്ങളായി എത്തുന്ന, കാണികളെ ആദ്യം മുതൽ അവസാനം വരെ ത്രസിപ്പിച്ചിരുത്തുന്ന നാടകത്തിന്റെ പുനരാവിഷ്ക്കാരം.

കോഴിക്കോട് ബീച്ച്- ജൂൺ 19, ഞായറാഴ്ച.

സമീറയുടെ മനസ്സൊന്ന് പിടഞ്ഞു. അവൾക്കപ്പോൾത്തന്നെ കാറ്റിനോടു സംസാരിക്കണമെന്ന് തോന്നി. പക്ഷേ എങ്ങനെ? അവൾ തന്റെ റൂമിലെ ഷെൽഫിലിരിക്കുന്ന വാകമര പുസ്തകത്തെക്കുറിച്ചോർത്തു. താനവസാനമായി വീട്ടിൽ നിന്നു ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ  പതിവിന് വിപരീതമായി ബസ് സ്റ്റോപ്പ് വരെ തന്റെ കൂടെ വന്ന അമ്മച്ചിയുടെ മുഖമോർത്തു. ഇത് തന്നോട് വാക മരപുസ്തകം പറഞ്ഞ അതേ കഥയായിരിക്കുമോ? അതിൽ അഭിനയിക്കുന്നതാരായിരിക്കും?

ജൂലൈ 19-ആ തീയതി സമീറയ്ക്കോർമ്മയുണ്ട്—കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം ഇതേ ദിവസമാണ് താൻ ആ കഡാവറിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടത്. സമീറയുടെ സിരയെ ഒരു  തരം തണുപ്പ് ബാധിച്ചു. ചുറ്റുമുള്ള ശബ്ദങ്ങളെല്ലാം പെട്ടന്ന് വിദൂരമായത് പോലെ. അവൾക്കൽപം പേടി തോന്നി. ഇനി മൂന്നു ദിവസങ്ങൾ മാത്രമേ നാടകത്തിനുള്ളൂ. കാറ്റിന്റെ മരണം—എന്ന പേര് സമീറയുടെ മനസ്സിൽ ഒരു കൊടുങ്കാറ്റായി വീശി. ആ തലക്കെട്ടു പോലെ  തൻറെ കാറ്റ് എന്നെന്നേക്കുമായി മാഞ്ഞു പോകുമോ?

ആത്മ ഓൺലൈൻ വാട്ട്സാപ്പിൽ ലഭിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക

ആത്മ ഓൺലൈനിലേക്ക് നിങ്ങൾക്കും സൃഷ്ടികൾ അയക്കാം: (ഫോട്ടോയും ഫോണ്‍ നമ്പറും സഹിതം)
Email : editor@athmaonline.in

ആത്മ ഓൺലൈനിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന രചനകളിലെ അഭിപ്രായങ്ങൾ രചയിതാക്കളുടേതാണ്. അവ പൂർണമായും ആത്മയുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ ആകണമെന്നില്ല