രഗില സജി
പാളം ചുരുണ്ട് കിടക്കുമ്പോൾ
അതിനെ നിവർത്താൻ പോന്ന
ഒരു തീവണ്ടി കടന്ന് പോകുന്നുണ്ട്.
പിന്നെ സമയം തെറ്റിയും വൈകിയും
പലത് കടന്ന് പോയി.
ഞാനിരിക്കുന്ന പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ
ഒരു വണ്ടിക്കും സ്റ്റോപ്പില്ല.
അങ്ങിനെയല്ല, ഇതൊരു
പ്ലാറ്റ്ഫോമേ അല്ല, സ്റ്റേഷനുമല്ല.
കുറച്ച് സിമൻറ് ബഞ്ചുകൾ നീണ്ടു കിടക്കുന്നതിൽ ഞാൻ, ഒരു നായ, ഒരു പത്രക്കെട്ട്, ഒരു പേനക്കച്ചോടക്കാരൻ,
ഒരു ഹാർമോണിയം,
ഒരു പ്രാന്തൻ അങ്ങനെ
പലരായി ഇരിക്കുന്നെന്നേയുള്ളൂ.
ഇരിക്കുന്ന ഞാൻ പിന്നീട്
കിടക്കുകയോ പത്രം വായിക്കുകയോ ചെയ്തേക്കാം.
നായ പ്രാന്തന്റെ സഞ്ചിക്കരികിലോ
ഹാർമോണിയത്തിന് ചോട്ടിലേക്കോ
അതിനെ മാറ്റിയിരുത്തും.
പേന കച്ചോടക്കാരൻ
പേനകളോരോന്നെടുത്ത്
പൊടി തട്ടുകയോ
കവിതകളെഴുതുകയോ ചെയ്തേക്കാം.
ഇവിടം ഒരു സ്റ്റേഷനില്ല
ഒരു വണ്ടി പോയതിന്റെ ഒച്ചയുണ്ട്.
ആളുണ്ട്,
അപായമുണ്ട്.
നമ്മൾ ഇരുന്നും കിടന്നും
സമയം നീക്കി.
പല വണ്ടികൾ മറന്നിട്ട ചരക്കുകൾ
നമ്മളെ മണത്തേക്കാമെന്ന കരുതലിൽ.
കടന്ന് പോയ വണ്ടികൾക്കെല്ലാം
പാളത്തിലെ നമ്മുടെ കിടപ്പിന്റെ നീളമാണല്ലേ
ആത്മ ഓൺലൈനിലേക്ക് നിങ്ങൾക്കും കവിതകൾ അയക്കാം:
(ഫോട്ടോയും ഫോണ്‍ നമ്പറും സഹിതം)
8086451835 (WhatsApp)
nidhinvn@athmaonline.in